Dünyada olan biten her şeyi ve herkesi metanetle ve sabırla karşılamayı bir şekilde öğreniyor insan ancak bu, bazen rotasını kaybetmesine engel olmuyor. İnsanlık halleri diyelim. Fakat genel itibariyle insanlar arası monolog şekilde hayat bulan sabır, diyaloga doğru evrilmedikçe devamında nahoş iletişimler gelişebilir. Bu yüzden artık, beş çayına meze olmuş şu empatiyi hayat içinde faaliyete koymalı, ihtiyaç bu ve muhim konu....
Dünya üç günlük , bu çok sahi ve herkesin bir şekilde meselesi var hayatla; çağın hastalığı mutsuzluk, o yüzden kimseye gereksiz yük yüklememeli. Ölümün olduğu dünyada kazanç odaklı her haksız eylem, söylem, girişim nafile. Hem neden sonra böyle anlayışsız bir topluluk olduk ya da hep mi böyleydik kestiremiyor insan, ki bu çok da lazım değil artık; gitti giden...
Ne kadar kavga o kadar kazanç önermesinin kabul gördüğü ve nezaketin anlamının yeniden şekillendiği bu ortamda çok şey istiyormuş gibi olmanın algısı da ayrı bir kaos tabi.
Dedik ya dünya üç günlük, sonra hepsi geçecek.
