Kendi hayatımı yaşamaya başladım. Ne kırmaktan ne kırılmaktan korkuyorum, ikisinin de kaçınılmaz olduğu gerçeğiyle yüzleştim. Hala korktuğum birçok şey var, ama burnumun dibine bile gelse en büyük korkum, kafam bir parmak aşağıya inmiyor, hala cesurum, hala gerçekliğimden emin olamıyorum kimi zaman.
Sınırlarım benim her şeyim, net konuşmadan adım atmıyorum. Sınırlarımı belli etmeden nefes almıyorum. Kendimden önce kimseye koşmuyorum. Önce kendimi iyi ediyorum, kendime yuva oluyorum, kendim gibi gerçek kokuyorum. Bana iyi gelecekse her şeye varım, bana zarar verme ihtimali olan her şeye temkinliyim, kendimden başka kimse için dağ delmiyorum. İstikrarlı olmayı öğreniyorum. rutinleri, uyan, yatağını topla, üstünü değiştir, elini yüzünü yıka, dişini fırçala, saçlarını tara, su iç… ben bunları yeni öğreniyorum, hala öğreniyorum. çabalıyorum. Kendi hayatım dışında hiçbir şeye enerji harcamıyorum.
Artık...
Öyleydi, öyleydim. hala değil. artık böyleyim...