Ne yapalım yani mevsim kışsa? Vazgeçmedik ki gönlümüzdeki bahardan ..bugün

İnsanın kalbi, yaşadığı yere yansır

Ya da yaşadığı yer bir süre

Sonra kalbe bulaşır..​

Bazen hayatı ne ucundan, ne başından, ne sonundan yakalayamazsın. Kum taneleri gibi kayıp gider sevdiğin ne varsa avuçlarından, durduramazsın. Hayat yapayalnız kalmanı isterse, engel olamazsın.

Bazen bıkarsın, usanırsın, yorulursun. Herşey, herkes üstüne gelmeye başlar. Nefes alamazsın. Hiçbir eksiğin yoktur belki en içte birşeylerin yokluğu dışında. Hayat yıldırmak isterse seni, ne kadar güçlü de olsan karşı koyamazsın.

Bazen sevdiklerini mutlu etmeye çalışırken; kırarsın, incitirsin. Eline yüzüne bulaştırırsın onca uğraşıp emek verdiğin şeyi. Günlerce inşa edersin, sonra tek bir sözünle yıkarsın inşa ettiklerini. Hayat fazla karmaşıklaşırsa, çözemezsin.

Bazen çok kırılgansındır. Kendi kendine sararsın kollarını kimselerin yokluğunda.. Hayat sana daha fazla zarar vermesin istersin. Hayat çok üstüne gelir, kaldıramazsın.

Bazen hayat seçim yapmaksa gitmekle kalmak arasında. Gidersen aklın kalır. Kalırsan ruhun alır başını gider.

Bazen çok üzgünsündür. Gülümser dudakların, gözlerin acır.

Bazen çok yalnızsındır. Çok kalabalık, çok yalnız..

Bazen burdasındır. Bazen çok uzaklarda..

Hayatın o bazen noktasına geldiysen eğer, bir yerde bir şeyleri yanlış yapmışsın demektir. Bir yanlış diğerini doğurur. İki yakan bir araya gelmez o bazen anlarında. Sonrası hep bir bazen zaten. Bazen alıp başımı gidesim gelir yapamam. Bazen nefesim kesilir, kalbim sıkışır. Bazen ölüyorum sanırım, ölmem. Çaresi nedir hiç bilmem.

Aslında işin özü şu; hayat çok ...... şey oluyor bazen...​

Herkesin penceresi tıpkı kalbi gibi…

Kiminin ki;

Öfke, kavga, kin, nefret…

Kiminin ki;

Aşk, sevgi, şefkat, merhamet…​

Çabucak sevmek bir kusur çünkü; bir kalp kusuru. Kalbin bu hızlı ve hazlı halleri sevmek midir gerçekten?

İsmet Özel bu yüzden mi tez kızaran güllerden sakınmak gerektiğini söyler?​

Hayat güzeldir. Hayat devam ediyor.. Bilimum içinde hayat geçen güzelim cümleleri şuraya yazasım var.​

Bizim arkadaştan bir sözle bitiriyorum yazıyı. "Katranı kaynatsam olur mu şeker? Cinsine yandığım, cinsine çeker." Bu sözün neresi beni cezbetti bilemiyorum ama oldu bir yakınlaşma aramızda ve zaten söz de sayfamda ebedi yerini aldı.

Yüzüne bakıldığında neden hapşıramaz insanlar, bilmiyorum. Ama hapşırdığımda, "iyi yaşa" demeden çevremdekiler, bir alacağı tahsil eder gibi, gayet ciddi bir ifadeyle, "sen de gör" demekten mutlu oluyorum. Ve aynı anda yüzlerine yayılan, bazen mahcubiyetle karışık, bazen hınzır bir çocuğu andıran o gülücüğü görüp, onlara eşlik etmekten. Şu hayata inat, seviyorum iyi dilekleri ben.

O yüzden diyorum ki sana, güzel olsun her şey... hatta çok güzel olsun. Ama kötü de olsa yaşananlar, bıkma yine de anlatmaktan.

Sen anlat ve her şey buhar olup uçsun...​

Bazen soluklanmaya, bazen de biriktirdiklerimi anlatmak için soluk soluğa geliyorum bu sayfaya. Yazarken barışıyorum kendimle. Ve gerektiğinde, ardımda kalanlara yabancılaşıyorum.

Birilerinin okuduğunu bilmek, kimi zaman utandırıyor beni. Kimi zaman da söylediklerimi cümle âlem duysun istiyorum, bir tellâl gibi.

Harflerim ekranda anlamlı-anlamsız izler bırakıyor...

Ve ben, tüm bu izleri seviyorum...​

Ben anlamıyorum artık zaman dediğin şey nedir ve nereden gelip nereye gider. Biriktiği, dolduğu bir yer var mıdır? Göz açıp kapayıncaya kadar koca bir ayın sonuna daha gelmişiz ve her şey öyle hızlı oluyor ki araba camından dışarıyı izliyormuş hissi yaratıyor insanda bu durum.

Şimdi durup dinlenmeli biraz...saplanıp kalmamak için bir hiçliğin içine.

“İçimi sızlatacak kimse kalmadı içimde…”​

-Zaman oluyor ki..

Her şey, herkes, her muamele kalbi incitiyor...​

Bazı kelimeler bazı insanlar için fazla,
Bazı insanların ise, bazı kelimeler için insanlığı az.

İnsanların kulağına göre değil, yüreğine göre konuşun.

Yormayın, yorulmayın...​