Arka sokaklardan giderken o kadar çok korumaya alınması gereken ev vardı ki, başıboş bırakılmış olmaları, altından geçerken tehlike arz etmeleri bu ülkede tabii ki garipsenmeyecek türden bir delilik. Önlerinde durup yedişer sekizer dakika odalarda ne var, içlerinde ne yaşandı, nasıl döküldü bu ev, bu sokaktan kimler geçti diye düşündüm.
Bu pencereden hangi çocuk sarktı? o camlar neden kırıldı; birileri mi kırdı? en son kim yaşadı ve terk etti, neden terk etti? böyle şeyler beni niyeyse fena biçimde ağlatıyor. Mutluluktan veya üzüntüden değil, ama mutlaka hüngür hüngür ağlatıyor.
Sanki bir ev olmaktan çıkıp; mahallenin afilisi, yara gibi gülümseyen siyah meşinden ceketli Eşref abi’si ile mahallenin sevgilisi, penceresi yaz kış açık, sesi kadeh gibi çınlayan Sebahat abla oluveriyorlar. Ben de önlerinden geçerken söyledikleri türküyü duyuyor, kendimden geçiyorum.
Ne hayal ama değil mi?
Bu pencereden hangi çocuk sarktı? o camlar neden kırıldı; birileri mi kırdı? en son kim yaşadı ve terk etti, neden terk etti? böyle şeyler beni niyeyse fena biçimde ağlatıyor. Mutluluktan veya üzüntüden değil, ama mutlaka hüngür hüngür ağlatıyor.
Sanki bir ev olmaktan çıkıp; mahallenin afilisi, yara gibi gülümseyen siyah meşinden ceketli Eşref abi’si ile mahallenin sevgilisi, penceresi yaz kış açık, sesi kadeh gibi çınlayan Sebahat abla oluveriyorlar. Ben de önlerinden geçerken söyledikleri türküyü duyuyor, kendimden geçiyorum.
Ne hayal ama değil mi?
