İş Hayatında Kadın

Toplumların kadınlara verdiği roller, onların yeteneklerini ve beceri kazanmalarını etkiler. Birçok kültürde kadının başlıca görevi çocuk yetiştirmektir.

Toplumsal çalışmalar, kadına atfedilen bu evi çekip çevirme, çocukların bakımını verme gibi rollerin iş hayatında kadınlara avantaj sağladığını ortaya koymuştur. Çünkü sosyal destek ve ilişkileri sürdürme becerisi erkeklere oranla daha fazladır.

2006 yılında Türkiye’de yapılan bir çalışmada, çalışan ve çalışmayan kadınlar karşılaştırılmış, kadının sosyo-ekonomik düzeyi yükseldikçe evlilik uyumunun yükseldiği ve çatışma eğiliminin düştüğü görülmüştür. Ancak ev içi çatışmaların çalışan kadınlarda yaşam doyumunu, çalışmayan kadınlara oranla daha fazla azalttığı görülmüştür.

2003’te Türkiye’de yapılan başka bir çalışma, bir işte uzman olarak çalışan kadınların ev kadınları ve vasıfsız işçi konumunda çalışan kadınlara oranla daha yüksek özdeğere sahip olduğu, daha sağlıklı ve yeterli hissettiği, daha esnek yaklaşımlara sahip olduğu raporlanmıştır. Yine aynı çalışma, çalışan ve çalışmayan kadınlar arasında ev işlerini düzenleme, fiziksel görünüm, atletik yeterlik ve yakın ilişkiler alanlarında anlamlı bir fark bulmamıştır.

2005’te Türkiye’de yapılan bir çalışma, kendi işyerine sahip kadınlarla maaşlı çalışan kadınlara dair algıları karşılaştırmış; buna göre, maaşlı çalışan kadınlar, çalışma ömrü kısa, güvencesiz, beceri istemeyen ve düşük ücretli olarak algılanırken, kendi iş yerine sahip kadınların imajı bunlardan uzak bulunmuştur.

Çalışmalarda, hem iş hem aile yaşamındaki doyuma bakarken “esneklik” önemli bir faktör olarak karşımıza çıkıyor. İş hayatında, gerektiğinde kadınsı/erkeksi özellikler gösteren esnek yapıdaki “androjen” kadınların hem aile hem de iş yaşamında “başarılı” hissettiği vurgulanmıştır. Bu kadınların farklı durumlara daha kolay uyum sağlayabilmesi nedeniyle sadece kadınsı veya sadece erkeksi kadınlara oranla daha yüksek özsaygıya sahip olduğu raporlanmıştır.