Tibetliler çoğunlukla Çin'de yaşıyorlar, ancak küçük gruplar halinde Nepal ve Hindistan'da da yaşıyorlar.
Yalnızca birkaç bin nüfusu olan bu insanlar halen geleneklerine çok bağlı ve kültürlerini yaşatmaya devam ediyor. Ölünün defnine dair birçok farklı gelenek mevcut. Bazıları ölüleri toprağa gömerken, bazıları yakarak kül haline getirmeyi tercih ediyor. Tibetlilerin ölü defni ise onları akbabalara yem yapmaktan geçiyor. Bunun ölen insanları cennete yollamanın en doğru yolu olduğunu düşünüyorlar.
Tibet'te "Gökyüzü Defni" olarak adlandırılan bu işlem genelde sabah saatlerinde yapılır.
Kişinin ölümünün doğrulanmasının ardından keşişler çağrılır. Bu keşişler, saç gibi vücuttan parçaları yakmak için alır. Kafatası ve omurga gibi büyük kemikler, sindirilebilecek boyutlara gelmesi için parçalanır. Ve bir saat içinde tüm vücut akbabalar tarafından yenir.Akbabaların vücutta yenilmedik bir parça bırakmasının kötüye alamet ettiğine inanırlar. Eğer akbabalar vücudun bir kısmını özellikle yemeyi reddederse, o zaman kişinin çok günahı olduğuna inanılır. Bu yüzden aile üyelerine bu törene katılmalarına izin verilmez ve evde oturup dua etmeleri söylenir.
Elbette bu geleneğin devamı için akbabaların varlığı çok önemli. Manastırdaki akbabaların sayısı 2003 yılında 230'du.
2009 yılında 250 tane ve 2012 yılında 200 taneydi. Nüfusları stabil gibi görünse de, soylarının tükenmemeleri için korunmaları gerekiyor. Bu sebeple, gökyüzü definlerinde ölümcül bir enfeksiyondan ölen kişilerin vücutları akbabalara yem edilmiyor. Cüzzam hastalığı gibi bir hastalıktan ölenlerin bedenleri ya yakılıyor ya da gömülüyor.
Aghori, yaygın olarak Hindistan'da bulunan bir başka etnik gruptur. Tibetliler gibi onlar da ölülerin gömülmesine izin vermiyor.
Ancak Tibetliler gibi sevdiklerini akbabalara yem etmektense, kendileri yiyorlar. İnsan ruhunun saf ve temiz olduğuna, fakat yaşamında açgözlülük, nefret gibi şeylerle kirlendiğine inanıyorlar. Bu saflığı geri kazandırmak için cesetle ilişkiye girmenin ardından ölüyü hemen yiyorlar.
