Hatşepsut Tapınağı yakınlarındaki Kuzey Asasif nekropolünde yer alan iki elit mezarına yerleştirilmiş dokuz timsah başı keşfedildi.
Araştırma projesinin başkanı Dr. Patryk Chudzik, “Bu eşsiz bir keşif, çünkü şimdiye kadar Mısır’da timsah içeren hiçbir mezar bilinmiyordu. Bu tehlikeli sürüngenlerin mumyaları şimdiye kadar tapınaklarda keşfedilmişti.” diyor.
Buluntular iki mezardan geliyor: firavun II. Mentuhotep’in (hükümdarlık: MÖ 2055-2002) hükümdarlığındaki en önemli yetkililerden biri olan Cheti’ye ait bir mezar ve başka bir isimsiz mezar. Bu mezar da muhtemelen aynı hükümdarın sarayındaki bir vezire aitti.
Mezarlar, Hatşepsut Tapınağı’nın yakınındaki Kuzey Asasif nekropolünde yer alıyor. Bu nekropol, 2013’ten beri arkeologlar tarafından araştırılıyor.
Arkeologlar, ekibin bulduğu timsah kafalarının mumyalanmadığını, sadece bir kumaşa sarıldığını söylüyor. Herhangi bir ek uygulamaya tabi tutulmamışlardı.
“Bulgularımız, timsah kalıntılarının cenaze törenlerinin bir parçası olduğunu ve bu nedenle inançsal bir anlamı olduğunu gösteriyor. Öbür dünyadaki yolculuğunda ölen kişiye yardım etmeleri gerekiyordu.”
Timsahlar, ülkenin güneyinde Büyük Asvan Barajı inşa edilene kadar 20. yüzyılın ortalarına kadar Mısır’da yaşadılar. Eski Mısır’da, Nil’in kumlu kıyılarında güneşlenmeyi sevdikleri için onlara tapılır ve onlardan korkulurdu. Ayrıca bu timsahlar Nil kanallarına atılan kurbanları da yiyordu.
Eski Mısır tanrısı Sobek, bir timsah veya timsah başlı bir adam olarak tasvir ediliyordu. Sobek, Mısır senkretizmi sayesinde panteonda yüksek bir rütbe kazandı. Bazen onu bir güneş tanrısı yapan Sobek-Ra olarak anılırdı. Ra, en önemli Mısır tanrılarından biriydi.
Eski ve Orta Krallık zamanlarından eski Mısır cenaze büyülerinin bir koleksiyonu olan Piramit Metinleri ve Tabut Metinlerinde kaydedilen eski büyülere atıfta bulunan Dr. Chudzik, “Mezarı timsah kafaları içeren kişinin ruhu, Sobek ve Sobek-Ra’yı oluşturuyor. Bunlar, bir tanrı şeklini alabilir ve böylece onu öbür dünyanın tehlikelerinden koruyan güçlerini devralabilirdi.” diyor.
Chudzik’in ekibi, timsah kafataslarını mezarlarda değil, 100 yıl önce orada çalışan ABD’deki Metropolitan Sanat Müzesi’nden ilk kaşifleri Herbert Winlock’un bıraktığı yığınlarda buldu. O dönemde araştırmacılar hayvan kalıntılarına çok az dikkat ettiler. Mücevherler, heykeller ve günlük nesneler gibi değerli buldukları eserleri elde etmeye odaklandılar. Gerisi, burada olduğu gibi bir yığın halinde bırakıldı.
Dr. Chudzik’e göre, eski Mısır mezarlarına timsah başları yerleştirme uygulaması kesinlikle bir istisna değildi. Daha önceki araştırmacılar, antikacı bakış açısından çekici olmayan bu tür buluntuları gözardı ettiler. Chudzik, en zengin mezarların en azından bazılarına timsah kafalarının yerleştirildiğine inanıyor, ancak bu bir kural değildi. Bu, üçüncü bir mezarda bu Nil sürüngenlerinden daha fazla kalıntının bulunduğu Kuzey Asasif nekropolündeki son keşiflerle doğrulandı.
Arkeologlar tarafından incelenen mezarlardan çıkan kafatasları, genç ve yetişkin bireylere aitti. Ortalama uzunlukları 2 metre ila 3-4 metre arasındaydı. Sadece kafatasları ve çene parçaları günümüze ulaştı.
Araştırma projesinin başkanı Dr. Patryk Chudzik, “Bu eşsiz bir keşif, çünkü şimdiye kadar Mısır’da timsah içeren hiçbir mezar bilinmiyordu. Bu tehlikeli sürüngenlerin mumyaları şimdiye kadar tapınaklarda keşfedilmişti.” diyor.
Buluntular iki mezardan geliyor: firavun II. Mentuhotep’in (hükümdarlık: MÖ 2055-2002) hükümdarlığındaki en önemli yetkililerden biri olan Cheti’ye ait bir mezar ve başka bir isimsiz mezar. Bu mezar da muhtemelen aynı hükümdarın sarayındaki bir vezire aitti.
Mezarlar, Hatşepsut Tapınağı’nın yakınındaki Kuzey Asasif nekropolünde yer alıyor. Bu nekropol, 2013’ten beri arkeologlar tarafından araştırılıyor.
Arkeologlar, ekibin bulduğu timsah kafalarının mumyalanmadığını, sadece bir kumaşa sarıldığını söylüyor. Herhangi bir ek uygulamaya tabi tutulmamışlardı.
“Bulgularımız, timsah kalıntılarının cenaze törenlerinin bir parçası olduğunu ve bu nedenle inançsal bir anlamı olduğunu gösteriyor. Öbür dünyadaki yolculuğunda ölen kişiye yardım etmeleri gerekiyordu.”
Timsahlar, ülkenin güneyinde Büyük Asvan Barajı inşa edilene kadar 20. yüzyılın ortalarına kadar Mısır’da yaşadılar. Eski Mısır’da, Nil’in kumlu kıyılarında güneşlenmeyi sevdikleri için onlara tapılır ve onlardan korkulurdu. Ayrıca bu timsahlar Nil kanallarına atılan kurbanları da yiyordu.
Eski Mısır tanrısı Sobek, bir timsah veya timsah başlı bir adam olarak tasvir ediliyordu. Sobek, Mısır senkretizmi sayesinde panteonda yüksek bir rütbe kazandı. Bazen onu bir güneş tanrısı yapan Sobek-Ra olarak anılırdı. Ra, en önemli Mısır tanrılarından biriydi.
Eski ve Orta Krallık zamanlarından eski Mısır cenaze büyülerinin bir koleksiyonu olan Piramit Metinleri ve Tabut Metinlerinde kaydedilen eski büyülere atıfta bulunan Dr. Chudzik, “Mezarı timsah kafaları içeren kişinin ruhu, Sobek ve Sobek-Ra’yı oluşturuyor. Bunlar, bir tanrı şeklini alabilir ve böylece onu öbür dünyanın tehlikelerinden koruyan güçlerini devralabilirdi.” diyor.
Chudzik’in ekibi, timsah kafataslarını mezarlarda değil, 100 yıl önce orada çalışan ABD’deki Metropolitan Sanat Müzesi’nden ilk kaşifleri Herbert Winlock’un bıraktığı yığınlarda buldu. O dönemde araştırmacılar hayvan kalıntılarına çok az dikkat ettiler. Mücevherler, heykeller ve günlük nesneler gibi değerli buldukları eserleri elde etmeye odaklandılar. Gerisi, burada olduğu gibi bir yığın halinde bırakıldı.
Dr. Chudzik’e göre, eski Mısır mezarlarına timsah başları yerleştirme uygulaması kesinlikle bir istisna değildi. Daha önceki araştırmacılar, antikacı bakış açısından çekici olmayan bu tür buluntuları gözardı ettiler. Chudzik, en zengin mezarların en azından bazılarına timsah kafalarının yerleştirildiğine inanıyor, ancak bu bir kural değildi. Bu, üçüncü bir mezarda bu Nil sürüngenlerinden daha fazla kalıntının bulunduğu Kuzey Asasif nekropolündeki son keşiflerle doğrulandı.
Arkeologlar tarafından incelenen mezarlardan çıkan kafatasları, genç ve yetişkin bireylere aitti. Ortalama uzunlukları 2 metre ila 3-4 metre arasındaydı. Sadece kafatasları ve çene parçaları günümüze ulaştı.
