sevgili günlük
ilk defa hüngür hüngür ağlayarak yazıyorum satırlarımı
ben hayatta hep en azıyla mutlu olmayı, isteklerimi hep min tutmayı seven biriyim
çünkü bilirim şükrün ve aza gülümseyene hep hayatta çiçekler açar
o kadar zor birkaç ay geçirdim ki
hayatımda hiç 2022de çalıştığım dersi çalışmadım
o kadar canımı acıttı ki o sınav benim canımı kesti tabiri caise
ful bilgi girdiğim sınav yoruma ağırlık vermişti ve elle tutulur bir puan almadım
çalışmasaydımda alırdım o kadar
çok dua ettim hiç ağlamadım rabbim sabır nasip diyerek içime attım
birgün o güneş doğunca en güzel anda olacak dedim
ben bu devranı 26mda döndürecem dedim çok inandım çokkk
çok küçüktüm
çok hayatı dolu dolu yaşayamamış bir kız çocuğuydum
doğunun her bir zorluğunu, dayatmasıno çektim
öyle çok şu istanbulu görmek istedim
öyle ki bi defa nasip olsun gezip görmek sonra nasılsa gidemem mucizem olur derdim
evet herkes istanbulda yaşıyor buradakilerin ama istanbul benim 5 yaş hayalimdi
böyle komik gelebilir ama derinimdir yani o kız kulesine gülümsemek benim..
ne oldu biliyor musunuz?
ben istanbula atandım
ben rabbimden 1 gün 1 hafta istedim o bana istanbulda 4 sene yaşamayı sundu
hey büyük allahım
nasıl zordu ama bir o biliyor
çok aşırı mutlu adamın duası kabul olur derler burada
herşey o kadar güzel olsun ki hepiniz için mutluluktan gözyaşlarınız şıp şıp aksın
aşırı mutluyum ben atandımm
ve mucize gibi
hiç ama hiççç beklemediğim bir anda...
Tebrik ederim yaptığın her'şey için.. azimli kızsın vesselam..
pt:
neyseki artık 1000 km değil 200 falan olacak daha sık görecem sevdiğimi
