Ekli dosyayı görüntüle 10241
Bir varmış bir yokmuş. Evvel Zaman içinde kalbur saman içinde pireler berber iken develer tellal iken, çok uzak şehirlerin birinde bir eski bir köşk varmış. Bu köşkte bir adam ve 4 kızı varmış. Bu adam Mısır’a gidecekmiş. Bu ülke onların ülkelerinden çok uzaktaymış. Bu yüzden kızlarına demiş ki “kızlarım ben bugün yolculuğa çıkıyorum. Sizler bu evde yalnız kalacaksınız. Tanımadığınız hiç kimseye kapıyı açmayın” demiş. Kızlarda kabul etmiş babaları kızlarına hediye getirmek istiyormuş.
Ne istersiniz diye sormuş. Kızlardan biri gösterişli bit taç, diğeri çok güzel parlayan bir yüzük diğeri prenses elbisesi diğerinde çiçek istemiş. Babaları da kabul etmiş ve o gün yola çıkmış Mısır’a doğru gitmiş. Bir ay kadar kaldıktan sonra işlerini halletmiş. Uzun zaman sonra artık evine dönmesi gerekiyormuş. Evine doğru hazırlıklarını yapan babanın aklına kızlarının istediği hediyeler gelmiş. En küçük kızı çiçek istediği aklına gelmiş ama bir türlü bulamamış.
Yolunun üzerinde bir bahçe olduğu hatırlamış ve babası o bahçeye doğru yoluna devam etmiş. Bahçenin çok güzel çiçeklerinden kızına bir demet hazırlamış ve tam bahçeden çıkacakken oranın sahibi bir kurbağa varmış kurbağa demiş ki hiç kimse benim bahçeme izinsiz göremez. Eğer girerse bunun bedelini öder. Çok korkan baba ne yapacağını bilememiş. Kurbağanın onu affetmesi için ne istediğini sormuş.
Kurbağada ben o çiçekleri vereceğin kişiyi buraya getirmeni istiyorum. Demiş. Babası da ama nasıl olur o benim küçük kızım. Gelmesi için onu ikna edemem. Kurbağada o zaman al bu tacı bu elbiseleri ve bu yüzüğü kızına ver. Ona deki bunlar onun olsun istediği kişiye versin. Yeter ki buraya gelsin. Babada bunun üzerine şaşkın bir şekilde yola çıkmış. Gidip kızlarına olanı biteni anlatmış. Küçük kızı gitmeyi hemen kabul etmiş. Herkes çok şaşırmış. Nasıl hemen kabul ettim diye.
Küçük kızda demiş ki. Baba sen gideceğin günün akşamında ben rüya gördüm. Bir kurbağa bana sesleniyordu. Diyordu ki ben bir prensim yaşlı cadı beni kurbağaya çevirdi. Onu ancak ben kurtarabilirmişim. Bana bir çiçek ister misin diye sordu. Sonrada uyandım. Sen de öyle ne istersiniz diye sorunca bende hemen çiçek dedim.
Zaten kurbağada sana kardeşlerimin istediği hediyelerde vermiş. Bu duyduklarını karşısında şaşkınlıkla kalakalan ailesi ne yapacağını bilememiş. Ertesi gün bu evin küçük kızı kurbağanın yanına gitmiş. Kurbağa beni bir kere öper misin prensesim diye sormuş.
Bu kızda kurbağayı öpmüş. Biranda değişen kurbağanın karşısında gözlerine inanamamış. Bu kurbağa gerçekten prens olmuş. Onu bu hale getiren kötü cadıdan kaçmak için hemen oradan uzaklaşmışlar. Kendilerine yeni bir hayat kurmuşlar. Kocaman kalede prens ve prenses olarak yaşamışlar. Prensesin ailesi de onunla beraber kalede yaşamış. Diledikleri her şey olmuş.
Bir varmış bir yokmuş. Evvel Zaman içinde kalbur saman içinde pireler berber iken develer tellal iken, çok uzak şehirlerin birinde bir eski bir köşk varmış. Bu köşkte bir adam ve 4 kızı varmış. Bu adam Mısır’a gidecekmiş. Bu ülke onların ülkelerinden çok uzaktaymış. Bu yüzden kızlarına demiş ki “kızlarım ben bugün yolculuğa çıkıyorum. Sizler bu evde yalnız kalacaksınız. Tanımadığınız hiç kimseye kapıyı açmayın” demiş. Kızlarda kabul etmiş babaları kızlarına hediye getirmek istiyormuş.
Ne istersiniz diye sormuş. Kızlardan biri gösterişli bit taç, diğeri çok güzel parlayan bir yüzük diğeri prenses elbisesi diğerinde çiçek istemiş. Babaları da kabul etmiş ve o gün yola çıkmış Mısır’a doğru gitmiş. Bir ay kadar kaldıktan sonra işlerini halletmiş. Uzun zaman sonra artık evine dönmesi gerekiyormuş. Evine doğru hazırlıklarını yapan babanın aklına kızlarının istediği hediyeler gelmiş. En küçük kızı çiçek istediği aklına gelmiş ama bir türlü bulamamış.
Yolunun üzerinde bir bahçe olduğu hatırlamış ve babası o bahçeye doğru yoluna devam etmiş. Bahçenin çok güzel çiçeklerinden kızına bir demet hazırlamış ve tam bahçeden çıkacakken oranın sahibi bir kurbağa varmış kurbağa demiş ki hiç kimse benim bahçeme izinsiz göremez. Eğer girerse bunun bedelini öder. Çok korkan baba ne yapacağını bilememiş. Kurbağanın onu affetmesi için ne istediğini sormuş.
Kurbağada ben o çiçekleri vereceğin kişiyi buraya getirmeni istiyorum. Demiş. Babası da ama nasıl olur o benim küçük kızım. Gelmesi için onu ikna edemem. Kurbağada o zaman al bu tacı bu elbiseleri ve bu yüzüğü kızına ver. Ona deki bunlar onun olsun istediği kişiye versin. Yeter ki buraya gelsin. Babada bunun üzerine şaşkın bir şekilde yola çıkmış. Gidip kızlarına olanı biteni anlatmış. Küçük kızı gitmeyi hemen kabul etmiş. Herkes çok şaşırmış. Nasıl hemen kabul ettim diye.
Küçük kızda demiş ki. Baba sen gideceğin günün akşamında ben rüya gördüm. Bir kurbağa bana sesleniyordu. Diyordu ki ben bir prensim yaşlı cadı beni kurbağaya çevirdi. Onu ancak ben kurtarabilirmişim. Bana bir çiçek ister misin diye sordu. Sonrada uyandım. Sen de öyle ne istersiniz diye sorunca bende hemen çiçek dedim.
Zaten kurbağada sana kardeşlerimin istediği hediyelerde vermiş. Bu duyduklarını karşısında şaşkınlıkla kalakalan ailesi ne yapacağını bilememiş. Ertesi gün bu evin küçük kızı kurbağanın yanına gitmiş. Kurbağa beni bir kere öper misin prensesim diye sormuş.
Bu kızda kurbağayı öpmüş. Biranda değişen kurbağanın karşısında gözlerine inanamamış. Bu kurbağa gerçekten prens olmuş. Onu bu hale getiren kötü cadıdan kaçmak için hemen oradan uzaklaşmışlar. Kendilerine yeni bir hayat kurmuşlar. Kocaman kalede prens ve prenses olarak yaşamışlar. Prensesin ailesi de onunla beraber kalede yaşamış. Diledikleri her şey olmuş.
