Bu ölümcül ve korkunç uygulama Japonya, Çin ve Hindistan’daki Budist rahipler tarafından yapılıyordu. Bazıları sonucun kendilerine özel güçler vereceğine inanıyordu, bazıları da bir gün gelip uykudan uyanır gibi uyanacaklarını düşünüyordu. Kendi kendine mumyalamayı seçen rahipler üç yıl boyunca sadece yemiş ve tohumdan oluşan bir beslenme uyguluyor, ondan sonraki üç yıl boyunca da sadece ağaç kabuğu ve kök yiyorlardı. Amaç bedenlerindeki yağın tamamını yok etmekti, böylece ölümden sonra bakterilere daha az yiyecek şey kalacaktı.
Bu beslenme biçimi Büyük Usta Budist Kûkai tarafından geliştirilmişti. 1962 yılındaHistory of Religions dergisinde yayımlanan bir yazıya göre, tüm tahılları reddettiğine ve kendisini taş bir mağarada mumyaladığına inanılıyordu.
Rahipler daha sonra, sürekli kusmaya yol açarak bedende kalan sıvının tamamen tükenmesini sağlayan zehirli bir çay içiyorlardı. Bedenlerinde su olmaması ve damarlarında dolaşan zehir de yine bakterinin ölümden sonra bedeni çürütmesini zorlaştıracaktı.
Son yaklaştığında, yanlarında sadece bir hava borusu ve çıngırakla mezara giriyorlardı. Meditasyon yapıyor, her gün çıngırağı sallayarak dışarıdakilere hâlâ yaşadıklarını haber veriyorlardı. Çıngırağın sustuğu noktada hava borusu çıkarılıyor ve mezar kapatılıyordu.
Günümüzde, kendi kendini mumyalama Budist dini liderlerince onaylanmıyor. Ancak uygulama 12. yüzyılda başlamış olduğu için bilim insanları hâlâ bu mumyalardan bulmaya devam ediyor, en az 24 tanesi ortaya çıkarılmış durumda. 2015 yılında, kendi kendini mumyalamış bir Budist rahibin ölüsü Çin’deki bir Buda heykelinin içinde bulundu.
Bu beslenme biçimi Büyük Usta Budist Kûkai tarafından geliştirilmişti. 1962 yılındaHistory of Religions dergisinde yayımlanan bir yazıya göre, tüm tahılları reddettiğine ve kendisini taş bir mağarada mumyaladığına inanılıyordu.
Rahipler daha sonra, sürekli kusmaya yol açarak bedende kalan sıvının tamamen tükenmesini sağlayan zehirli bir çay içiyorlardı. Bedenlerinde su olmaması ve damarlarında dolaşan zehir de yine bakterinin ölümden sonra bedeni çürütmesini zorlaştıracaktı.
Son yaklaştığında, yanlarında sadece bir hava borusu ve çıngırakla mezara giriyorlardı. Meditasyon yapıyor, her gün çıngırağı sallayarak dışarıdakilere hâlâ yaşadıklarını haber veriyorlardı. Çıngırağın sustuğu noktada hava borusu çıkarılıyor ve mezar kapatılıyordu.
Günümüzde, kendi kendini mumyalama Budist dini liderlerince onaylanmıyor. Ancak uygulama 12. yüzyılda başlamış olduğu için bilim insanları hâlâ bu mumyalardan bulmaya devam ediyor, en az 24 tanesi ortaya çıkarılmış durumda. 2015 yılında, kendi kendini mumyalamış bir Budist rahibin ölüsü Çin’deki bir Buda heykelinin içinde bulundu.
