Tarih boyunca insanlar, dışkılama sonrası temizlik için ellerini, mısır koçanlarını, bitki yapraklarını, kar toplarını ve daha birçok değişik nesneyi kullanmışlar. Literatürde yer almış en eski materyallerden birisi ise, 2000 yıl önce Çin'de kullanıldığı düşünülen hijyen çubuklarıdır.
Hijyen çubukları, tahta bir çubuğun uç kısmına sarılan bez parçalarından oluşuyordu. 2012 yılında BMJ'de yayımlanan bir makaleye göre, MÖ 332'den MS 642'ye kadar Greko-Romen döneminde, Yunanlılar ve Romalılar anüs bölgesini "tersorium" adı verilen başka bir sopayla temizlediler. Bir ucunda sünger bulunan tersorium, ortak kullanım için umumi tuvaletlere bırakılırdı.
Bazı araştırmacılar, tersoriumun insanlar tarafından anüs bölgesini temizlemek için kullanılmamış olabileceğini, bunun yerine dışkılama yaptıkları yerin temizliği için kullanılmış olabileceğini ileri sürüyor. İnsanlar tersoriumu bir kova tuz veya sirke suyuna atarak ya da dışkılama yaptıkları yerin altından akan suya batırarak temizlediler.
Yunanlılar ve Romalılar aynı zamanda pessoi adı verilen oval ya da dairesel şekilli seramik parçalar da kullandılar. Arkeologlar, üzerinde dışkı izleri olan pessoi kalıntıları ve anüsünü pessoi ile silen bir adam figürü içeren eski bir şarap kadehi buldular. Öte yandan, Yunanlılar, onları sürgüne göndermek için oy verdikleri düşmanlarının isimlerinin yazılı olduğu seramik parçalar olan ostrakayı da kullanmış olabilir. Tahminlere göre, oylamadan sonra düşmanlarının isimlerine dışkılarını silmiş olabilirler. BMJ'deki makaleye göre, bu seramik parçalar zamanla anüs bölgesinde cilt tahrişi ve dış hemoroidlere neden olmuş olabilir.
Milattan sonra 5. yüzyıla ait ostraka parçaları, Atina.
Bir diğer ilginç yöntem ise 8. yüzyılda Japonya'da kullanıldı. İnsanlar anüsün hem içini hem de dışını temizlemek için chuugi adı verilen başka bir tür tahta çubuk kullandılar; kelimenin tam anlamıyla anüslerine bir çubuk sokarak temizlik yaptılar. Tarih boyunca anüsün temizlenmesi için tahta sopa ya da çubuk benzeri yapıların kullanımı popüler olsa da, eski insanlar su, yapraklar, çimen, taş, hayvan kürkleri ve deniz kabukları gibi diğer birçok maddeyi de anüs temizliği için kullandı.
İnsanların dışkı sonrası anüs bölgesini temizlemek için kullandıkları malzemelerin çeşitliliği, 16. yüzyılda Fransız yazar François Rabelais'nin konu üzerine hicivli bir şiir yazmasına bile neden olmuştur. Rabelais'nin şiiri Batı dünyasında tuvalet kağıdına atıfta bulunan ilk kaynaktı, ancak onu etkisiz olarak nitelendiriyor; bunun yerine kaz boynunun en iyi seçenek olduğunu söylüyordu. Her ne kadar Rabelais şaka yapıyor olsa da tüyler de diğer tüm organik maddeler gibi iş görürdü.
Çok uzun ve çeşitli bir tarihi olsa da aslına bakarsanız tuvalet kağıdı kullanımı evrensel değildir. Asya'daki bazı ülkeler tuvalet kağıdı kullanmazken; bazı Asya, Avrupa ve Güney Amerika ülkelerinde ise anüs temizliği için tuvalet kağıdı yerine taharet musluğu kullanılıyor.
Gürkan Akçay
Hijyen çubukları, tahta bir çubuğun uç kısmına sarılan bez parçalarından oluşuyordu. 2012 yılında BMJ'de yayımlanan bir makaleye göre, MÖ 332'den MS 642'ye kadar Greko-Romen döneminde, Yunanlılar ve Romalılar anüs bölgesini "tersorium" adı verilen başka bir sopayla temizlediler. Bir ucunda sünger bulunan tersorium, ortak kullanım için umumi tuvaletlere bırakılırdı.
Bazı araştırmacılar, tersoriumun insanlar tarafından anüs bölgesini temizlemek için kullanılmamış olabileceğini, bunun yerine dışkılama yaptıkları yerin temizliği için kullanılmış olabileceğini ileri sürüyor. İnsanlar tersoriumu bir kova tuz veya sirke suyuna atarak ya da dışkılama yaptıkları yerin altından akan suya batırarak temizlediler.
Yunanlılar ve Romalılar aynı zamanda pessoi adı verilen oval ya da dairesel şekilli seramik parçalar da kullandılar. Arkeologlar, üzerinde dışkı izleri olan pessoi kalıntıları ve anüsünü pessoi ile silen bir adam figürü içeren eski bir şarap kadehi buldular. Öte yandan, Yunanlılar, onları sürgüne göndermek için oy verdikleri düşmanlarının isimlerinin yazılı olduğu seramik parçalar olan ostrakayı da kullanmış olabilir. Tahminlere göre, oylamadan sonra düşmanlarının isimlerine dışkılarını silmiş olabilirler. BMJ'deki makaleye göre, bu seramik parçalar zamanla anüs bölgesinde cilt tahrişi ve dış hemoroidlere neden olmuş olabilir.
Milattan sonra 5. yüzyıla ait ostraka parçaları, Atina.
Bir diğer ilginç yöntem ise 8. yüzyılda Japonya'da kullanıldı. İnsanlar anüsün hem içini hem de dışını temizlemek için chuugi adı verilen başka bir tür tahta çubuk kullandılar; kelimenin tam anlamıyla anüslerine bir çubuk sokarak temizlik yaptılar. Tarih boyunca anüsün temizlenmesi için tahta sopa ya da çubuk benzeri yapıların kullanımı popüler olsa da, eski insanlar su, yapraklar, çimen, taş, hayvan kürkleri ve deniz kabukları gibi diğer birçok maddeyi de anüs temizliği için kullandı.
İnsanların dışkı sonrası anüs bölgesini temizlemek için kullandıkları malzemelerin çeşitliliği, 16. yüzyılda Fransız yazar François Rabelais'nin konu üzerine hicivli bir şiir yazmasına bile neden olmuştur. Rabelais'nin şiiri Batı dünyasında tuvalet kağıdına atıfta bulunan ilk kaynaktı, ancak onu etkisiz olarak nitelendiriyor; bunun yerine kaz boynunun en iyi seçenek olduğunu söylüyordu. Her ne kadar Rabelais şaka yapıyor olsa da tüyler de diğer tüm organik maddeler gibi iş görürdü.
Çok uzun ve çeşitli bir tarihi olsa da aslına bakarsanız tuvalet kağıdı kullanımı evrensel değildir. Asya'daki bazı ülkeler tuvalet kağıdı kullanmazken; bazı Asya, Avrupa ve Güney Amerika ülkelerinde ise anüs temizliği için tuvalet kağıdı yerine taharet musluğu kullanılıyor.
Gürkan Akçay
