Allame - Hastalık

Saatim yine bir iki dakika geç kaldı bu mahpus yolcusu çok yorgun
Teslimi beklemek üzere bi yol vardı bu karanlıktan oluştu zorluk
Sendeler aklım elimde değil beni dilimden intihar eden kelamlara
Kaç kere cenk edecek bilemem bu beden demir attı hüzün dolu dağlara

Sen yazları çok sev ben ayazlara deli gibi gözü kör bakan bir aşık
Kendimi bulduğum anda zamanla yarıştım alevlenen bu kana karışık
Bileklerimin insiyatifine kaldı verilen emirlere yemin eder ikisi
Dualarımdan ötürü bedduamla kan kardeş bana ilham perisi

Hangi derde derman oldun tam bir cendere içinde beni buldun
Küllerimden olduğumdan beri kaç sene geride bıraktın sana sordum
Tıpkı sema gibi derin bir nefesle doldurulur içimdeki boş saflar
Üzerime zimmetlenen bu kan kırmızı halkalar aklımı kurcalar

İnsanların içinde dahi kulaklarımın eksik olmayan çığlık
Yapmam gerekenler elimdeki deftere bile sığmaz bu bir çılgınlık
Bıkkınlık hayatın ta kendinsi bu yüzdüğüm derya kin barınakları
Arkamda bıraktıklarım aslında çift astarlı ben meraklıları


Bıkar yürek konuştu kendine yalanları
Somurttu gül yüzüm çözüldü bak dilin bağı
Kanattı yaramı ellerim ve çok yanar canım
Bu dert ağır gelir devirdi beni bu hastalık


Gece yine benden yana gözlerimi kapatmaya zaman yok bu kerbela
Tanıklık etmen gereken bi cevap var sorduğumda bana saçmalama
İçinden gelenlere neden sunmadan söyle bu bulamaçta yer yok ama
Ter döktüğüm yolları keder kapattı felekse çok zor bir bulmaca

Titrek ellerin elimden tuttuğu vakitti depremlerden farksız
Ürkek tavırla yavaşça yaklaştığın şeytan sana kapıları açtı
Üzgünleri tek tek öldürdü dünün önemini saygıma borçlu ve tanrım
Beni senden uzaklaştırmaya çalışmıştım affet haksızdım!

Birden gülmeye başlardım ölüm aklıma işlenmiş bi çorap gibi
Kafamda yırtılmayı bekler tıpkı bana gülen suratlar misali
Kustuklarım o kadar çok sevdiklerimle yaşanmışlıkla alakalı
Kalbime hunharca saldıranlara karşı olmalıydı öfkem en hası

Duygularımı oynamayı bırak sana ben dolu kabuslar var bu gece
Masallara veda et artık hazan vakitlere ruhuna vurduğun imece
Ne kadar güzel yalan söylemen ki bana yalanlarını doğru bıraktın
Gitmemeliydin bak ittiğin o çocuksa şimdi kapına dayandı


Bıkar yürek konuştu kendine yalanları
Somurttu gül yüzüm çözüldü bak dilin bağı
Kanattı yaramı ellerim ve çok yanar canım
Bu dert ağır gelir devirdi beni bu hastalık