Acıları Kucakla

Acıları Kucakla​

Uzun bir hayat yolu var önünde yavrum… Düşeceksin, kalkacaksın. Kimi zaman yendiğini sanıp bir bakacaksın ki koca bir yalanda baş rolü oynamışsın… Yenilmenin hakkını vererek, hıçkırıklarını tutmadan ağlayacaksın kimi zaman.
Çok yakacaklar canını yavrum… Geçti dedikleri hiç bir şey geçmeyecek… Her acı, her hüzün sol yanında misafir olacak gözlerini yumana kadar hayatında… Acıdan uyuşmuş olacak yüreğin ki bir vakit sonra kimsenin daha fazla canını yakamayacağını düşüneceksin… Hazır ol, bu düşüncenin ardını yeni bir yenilgi süsleyecek… Yeni hayal kırıklıklarına yer açacaksın yatağının baş köşesinde… Her gece uyumaya çalışırken tavana dikip gözlerini ansızın yaşlara boğulacaksın.
Peki tüm bu anlattıklarım çok mu kötü şeyler dersin?
Hayır, yavrum…
Sen böyle böyle büyüyeceksin.
Durmadan ilerleyerek, yorulduğunda ise dinlenerek… Ama asla vazgeçmeyerek.
Tüm bu olumsuzluklar güç katacak köklerine, daha sıkı tutunacaksın toprağına. Bir sonrakinin seni yıkması daha da zorlaşacak…
Sen büyüdükçe yara alacaksın; yara aldıkça olgunlaşacaksın yavrum. Kavrulacaksın hayat denilen ocakta. Hatırlasana, oysa bir zamanlar ne kadar da hamdın…
Sonra zamanlar geçecek. Düşe Kalka… Ağlaya güle… ve belki bir gün oturup masa başına yazacaksın. Durmadan yazacaksın. Çünkü yazmak hafifletecek acılarını. Ya da uzun soluklu koşacaksın… Belki de eline bir kalem alıp çizeceksin. Gördün mü? Senin her düşüşün sana seni keşfettirecek. İçindeki huzuru bulmanda fener olacak…
Tüm bu esnada gülümsemeyi, ve gelen her şeyi olduğu gibi kabul etmeyi öğren…
Bazen en iyi baş etme yolu kabullenmektir, sakın unutma yavrum…
Kendini, kendini keşfederek iyileştirdiğin bir hayat haline dönüştür.
Hayatın seni yıktığı yerden, yeni bir şeylere tutunarak başla daima.
Unutma mutluluk da geçici… Önemli olan mutlu olmak için verdiğimiz çaba.
Sevgiyle kalın