Yaramaz Kızın Rüyası Masalı

Bir varmış bir yokmuş, çok eski zamanların birinde küçücük bir kız çocuğu varmış, ismi de denizmiş. Bu kız sokaklarda hep yaramazlık yapar insanları rahatsız eder, hayvanlar ve bitkilere zarar verirmiş. Her gün sokaklarda kedi ve köpeklere taş atar, kuşlara sapanla taş fırlatır, çiçekleri koparıp koparıp fırlatırmış.


Çocukların oyuncaklarını kırar toplarını patlatırmış. Her gün komşular bu kızı annesine şikâyet edermiş. Kızlarının yaptıklarını anlatırlarmış. Bu küçük kıza anne babası her seferinde ceza verirmiş ama bu kız hiçbir şekilde uslanmaz her fırsatta tekrar tekrar kötülüklere devam edermiş. Anne ve babası yine bir gün ona ceza vermişler odana gideceksin ve bir daha sokağa çıkmayacaksın diye.

Deniz her gün sokaktaki çocukları camdan izler keşke bende orda olsaydım dermiş. Fakat ailesi bu sefer cezasının süresini uzun tutmayı düşünüyormuş. Çünkü deniz bir türlü uslanmıyormuş. Deniz evdeki bütün kitap ve hikâyelerini yırtığı için evde oyalanmak için okuyacak hikâye bile bulamamış. Bir gün deniz uzanırken bir anda uyuyakalmış. Rüya görmeye başlamış. Rüyasına denizin bir peri gelmiş. Bu peri ona demiş ki “Denizcim ben arkadaşlarımın yanına gidiyorum, benimle gelmek ister misin?” Deniz bu teklif karşısında heyecanla tabi gelmek isterim diyerek birlikte arkadaşlarının yanına gitmişler.

Ama deniz bir anda şaşırmış çünkü bu perinin arkadaşları, köpek kedi, çiçek ağaç, kuş ve oyuncaklar mış. Peri denize demiş ki “ haydi gel uzakta durma” , sonrada deniz yanlarına gitmiş ve tanışmışlar. Ama Deniz hala şaşkınlığını gizleyememiş. Onlarda şaşırdığını anlayarak kendilerini iyice tanıtmışlar. Deniz demiş ki ben sizi hatırlıyorum ben sana taş atmıştım, sizi kovalamıştım. Onlarda evet. Sen yapmıştım. Küçük bisiklet demiş ki benimde tekerleğimi kırmıştın.

Çiçekte demiş ki sen benim arkadaşlarımı kopardın. Deniz bu söylenenlere çok üzülmüş ve oturup ağlamış. Ben mi bunları size yaptım inanamıyorum. Ben bu kadar mı kötü bir insanım demiş. Ağlamaya devam etmiş. Peri kızı ona demiş ki üzülme deniz. Sen isteyerek yapmadın. Kuş’ta denizle konuşarak demiş ki sen canımızın acıyacağını bilmiyordum.


Üzülme biz seni affettik. Deniz bir süre daha ağlamaya devam etmiş. Sonrada ağlamasını kesmiş ve üzgün bir şekilde hepsinden tek tek özür dilemiş. Affedin beni olur mu bir daha asla bunları yapmayacağım sizleri üzmeyeceğim ve kimsenin kalbini kırıp canını acıtmayacağım. Onlarda tamam sen üzülme bundan sonra yapmazsın. Bizde seni affediyoruz demişler. Daha sonra oyun oynamaya başlamışlar.

Peri kızı denizin yanına gelerek demiş ki, denizcim artık gitmemiz gerek, arkadaşlarımızla vedalaş istersen demiş. Ve vedalaşarak beraber yanlarından uzaklaşmışlar. Daha sonra deniz uyanmış uykusundan.

Deniz uyandığında hem sevinçli hem mutsuzmuş. Çünkü yaptıklarının farkına varmış ve pişman olmuş. Aksam anne ve babası işten gelince onlarla konuşan deniz yaptıkları için özür dileyip bir daha asla yapmayacağını söylemiş. Onlarda denizin cezasının bitmesi gerektiğini söyleyerek affetmişler.

Bir hafta sonra denizin cezası bitmiş ve artık dışarı çıkmasına ve arkadaşları ile oyun oynamasına izin verilmiş. Deniz bir daha böyle kötülükler yapmamış ve çok güzel bir yaz mevsimi geçirmiş.