Köylerden birinde tatlı ve sevimli bir çoban varmış ve bu çoban her sabah koyunları otlatmak için götürürmüş. Günlerden bir gün yine koyunları götüren çobanın canı sıkılmış ve can sıkıntısını gidermek için kendince bir oyun bulmuş. Çoban köyün meydanına koşmuş ve başlamış bağırmaya;
Komşular koşun koyunlarımı kurt kaptı demiş.
Çobanın bu feryadı üzerine koyunların yanına giden köylüler ortada kurt olmadığını görünce çobanın kendilerini kandırdığını anlamış ve çok kızmışlar. Olayın üzerinden birkaç gün geçmiş ve çoban yine aynı şekilde feryat ile köylüleri kandırmış. Yine koyunların yanına koşarak gelen köylüler kandırıldıklarını anlamış ve bu kez çok daha fazla sinirlenmişler. Bu davranışın hiç hoş olmadığını ve kendine hiç yakışmadığını söyleyip çobana kızmışlar.
Günler geçmiş ve bu kez dağlardan gerçekten bir kurt sürüsü inmiş. İnen bu kurt sürüsü zavallı çobanın koyunlarına saldırmış. Bunun üzerine çoban yine feryat figan köy meydanına inip bağırmaya başlamış.
Koşun komşular bu kez gerçekten kurt koyunlarıma saldırdı yardım edin.
Daha önce kandırıldıkları için çobana inanmayıp hiç yerlerinden kalkmamış köylüler. Kurtlar, koyunları bir bir yemişler. Bunun sonucunda çoban çok üzgün bir şekilde yanlarına gelerek çok üzgün olduğunu ve kendine inanmamalarının suçlusunun kendisi olduğunu söylemiş. Bundan sonra insanların kendine inanması için yalan söylemeyeceğini ve yaptığı oyunun kendine ne kadar zarar verdiğini anladığını söylemiş.
