Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur zaman içinde bir bulutun içerisinde yaşayan sevimli yağmur damlaları varmış. Bu yağmur damlaları, bulut onları taşıyamadığı zaman yeryüzüne iner, bu sayede gölleri, nehirleri, otları, ağaçları, insanların ihtiyaç duyduğu yerleri ve yeryüzünde suya ihtiyaç duyan ne kadar canlı varsa sulayarak hepsine yardım ederler, daha sonra da buhar olup tekrar gökyüzüne çıkarak bulutun içerisine geri dönerlermiş.
Ancak bu yağmur damlaları içerisinde çok tembel olan damlalar da varmış ve bu damlalar yeryüzüne inmediği için çoğu zaman görevini yapan yağmur damlaları tüm canlılara yardım edebilmek için eksik ve yetersiz kalırlarmış. Yağmur olarak yeryüzüne inen tüm damlalar, diğer arkadaşlarının da bunu yapmasını, yoksa yeryüzündeki insanların, hayvanların ve bitkilerin çok zor durumda kalacağını söyler, onlara yardım edebilmek için tümünün yeryüzüne düzenli olarak inmesi gerektiğini söylerlermiş.
Ancak diğer tembel yağmur damlaları halinden memnun bir şekilde bu söylenenleri hiç dikkate almazlarmış. Günlerden bir gün, içerisinde çok fazla yağmur damlası biriktirdiği için artık çok zorlanan bulut, yağmur damlalarına seslenerek;
-Arkadaşlar. Artık sizleri daha fazla taşıyamıyorum. Hepinizi yağmur olarak yeryüzüne indirmek zorundayım. Hem böylece yeryüzünde insanlara, hayvanlara ve bitkilere bu sayede oldukça yardım etmiş olacağız. Çoğunuz yağmadığı için kuraklık gün geçtikçe artıyor demiş.
Tembel yağmur damlaları hiç istemese de onlar da mecburen yeryüzüne yağmur olarak yağmak zorunda kalmış. Yeryüzüne indiklerinde etraftaki otların, ağaçların, göllerin kuruduğunu gören ve hem insanların hem de hayvanların hem su bulmakta hem de susuzluk nedeniyle karınlarını doyuracakları bitkileri bulmakta veya yetiştirmekte zorlandıklarını görmüşler.
Yanlarından geçen her canlı, yağmur yağmamasından dert yanıyormuş. Tüm tembel yağmur damlaları, aslında ne kadar yanlış yaptıklarını, kendi zevkleri ve rahatlarını düşünerek başkalarının zorlanmalarına neden olduklarını anlayarak, artık tembellik yapmamaya karar vermişler.
O gün tüm damlalar yeryüzüne indiği için oldukça güzel bir yağmur yağmış ve yeryüzündeki tüm canlılar çok mutlu olmuş. Bu mutluluğu da gören tembel yağmur damlaları yaptıklarından çok pişman olurken, buharlaşıp bulutlarına geri döndüklerinde artık bir an önce yeryüzüne inerek canlılara yardım etmek için can atmaya başlamışlar.
Her gün hep birlikte yeryüzüne inen yağmur damlaları sayesinde, kuraklık sorunu kısa sürede ortadan kalkmış ve herkes çok mutlu olmuş. Yağmur masalı böylece son bulmuş.
Ancak bu yağmur damlaları içerisinde çok tembel olan damlalar da varmış ve bu damlalar yeryüzüne inmediği için çoğu zaman görevini yapan yağmur damlaları tüm canlılara yardım edebilmek için eksik ve yetersiz kalırlarmış. Yağmur olarak yeryüzüne inen tüm damlalar, diğer arkadaşlarının da bunu yapmasını, yoksa yeryüzündeki insanların, hayvanların ve bitkilerin çok zor durumda kalacağını söyler, onlara yardım edebilmek için tümünün yeryüzüne düzenli olarak inmesi gerektiğini söylerlermiş.
Ancak diğer tembel yağmur damlaları halinden memnun bir şekilde bu söylenenleri hiç dikkate almazlarmış. Günlerden bir gün, içerisinde çok fazla yağmur damlası biriktirdiği için artık çok zorlanan bulut, yağmur damlalarına seslenerek;
-Arkadaşlar. Artık sizleri daha fazla taşıyamıyorum. Hepinizi yağmur olarak yeryüzüne indirmek zorundayım. Hem böylece yeryüzünde insanlara, hayvanlara ve bitkilere bu sayede oldukça yardım etmiş olacağız. Çoğunuz yağmadığı için kuraklık gün geçtikçe artıyor demiş.
Tembel yağmur damlaları hiç istemese de onlar da mecburen yeryüzüne yağmur olarak yağmak zorunda kalmış. Yeryüzüne indiklerinde etraftaki otların, ağaçların, göllerin kuruduğunu gören ve hem insanların hem de hayvanların hem su bulmakta hem de susuzluk nedeniyle karınlarını doyuracakları bitkileri bulmakta veya yetiştirmekte zorlandıklarını görmüşler.
Yanlarından geçen her canlı, yağmur yağmamasından dert yanıyormuş. Tüm tembel yağmur damlaları, aslında ne kadar yanlış yaptıklarını, kendi zevkleri ve rahatlarını düşünerek başkalarının zorlanmalarına neden olduklarını anlayarak, artık tembellik yapmamaya karar vermişler.
O gün tüm damlalar yeryüzüne indiği için oldukça güzel bir yağmur yağmış ve yeryüzündeki tüm canlılar çok mutlu olmuş. Bu mutluluğu da gören tembel yağmur damlaları yaptıklarından çok pişman olurken, buharlaşıp bulutlarına geri döndüklerinde artık bir an önce yeryüzüne inerek canlılara yardım etmek için can atmaya başlamışlar.
Her gün hep birlikte yeryüzüne inen yağmur damlaları sayesinde, kuraklık sorunu kısa sürede ortadan kalkmış ve herkes çok mutlu olmuş. Yağmur masalı böylece son bulmuş.
