UZUN BİR YÜRÜYÜŞTEN SONRA
-uzun-
uzun bir yürüyüşten sonra
tekrar karşılaşsaydım gözlerinle
kaybolan yılları telafi eder miydin
kalbime dokunur muydu
yine o ateş
-o kıvılcım
önümde
uzanan sonsuz kum tepelerini
göğsümde soluksuz devinen o çığlığı
-o acıyı sarar mıydın
içimdeki
susuz kuyuda çırpınan çocuğu
çekip alır mıydın şefkatli kollarınla
siler miydin korkularını
bitip
tükenmeyen yenilgilerden ibaret
yazdığım romanın sayfalarını
yırtıp atar mıydın okyanuslara
mesela
tutunur muydun yine sımsıkı kalbime
soluksuz öper miydin gözlerimi
tekrar tekrar doğar mıydı güneş
omuzlarından
-renksiz vadilere-
sesimi
hatırlar mıydın
ya sözlerimi gülüşlerimi
-uzun-
uzun bir yürüyüşten sonra
kulağıma fısıldadıkça lodoslar
heybemde biriktirdiğim şiirlerden
kelime kelime dökülürken ismin
bil ki
hep gülümseyeceğim
bir çiçeğin taç yaprağından yüzüne
yürüyüp yürüyüp basıp geçtiğin
toprak olacağım
yeniden
-unutama beni-
diye...
Ayşe Uçar
