Yorgun bir milleti ayağa kaldırdı, batmış bir ülkeyi kalkındırdı ve bu ülkenin evlatlarına 'Benim naçiz vücudumu bir gün elbet toprak alacaktır. Fakat Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktır' diyerek bu vatanı emanet etti.
Sonsuza kadar da orada olacak elbette...
Hiç şüphesiz ki her yerde hüzün vardı.
Karaköy'den geçerken birdenbire, 'Çıt' diye bir ses.. Çıt! Çıt! Çıt! Aa! Gökyüzünden düğme yağdı biliyor musunuz? Düğme yağdı gökyüzünden! Atatürk'ün o bayrağa sarılı tabutuna düğme yağdı. Rengarenk düğmeler!
10 Kasım 1938 yılında ebedi yolcuğuna çıktı ama kalplerimizde her zaman yerini aldı.
Sonsuza kadar da orada olacak elbette...
Naaşının İstanbul'dan ayrılarak Ankara'ya getirildiği 19 Kasım 1938 günü sokaklarda insan seli vardı, herkes bir köşede ağlıyordu.
Hiç şüphesiz ki her yerde hüzün vardı.
Ve dilden dile anlatılan bir efsaneye göre Karaköy'de "çıt, çıt, çıt" sesleri gelmeye başlamıştı.
Evet, gökyüzünen düğme yağıyordu ama nasıl?İşte o efsaneyi kendine özgü tarzıyla Sunay Akın şöyle anlatıyordu...
Mustafa Kemal'in naaşı... Ve Atatürk, İstanbul'dan ayrılıyor, Ankara'ya götürülecek. İnsanlar üzüntülü, hüzün var her yerde...Karaköy'den geçerken birdenbire, 'Çıt' diye bir ses.. Çıt! Çıt! Çıt! Aa! Gökyüzünden düğme yağdı biliyor musunuz? Düğme yağdı gökyüzünden! Atatürk'ün o bayrağa sarılı tabutuna düğme yağdı. Rengarenk düğmeler!
"Düğme yağıyor!"
"Atların çektiği top arabasında Mustafa Kemal Atatürk'ün tabutu ve üstüne rengarenk düğmeler yağıyor..."
"Ben senden sonra eksiğim..."
Mustafa Kemal Atatürk'ü bedenen kaybettik ama fikirleri hâlâ bizimle yaşıyor!
