talya’nın Campania bölgesinde bulunan Pompei, Napoli’ye bağlı bir şehirdir. Şehre girdiğiniz anda taşa dönmüş koca bir bölge göreceksiniz ki eminiz bu sizi oldukça şaşırtacak. Ancak hikâyesini okumaya başladığınızda çok daha fazla şaşıracaksınız…
O dönemde, şehirdeki kimsenin gözü para ve zevkten başka bir şey görmez olmuştu. Zenginlikle birlikte toplumun genel ahlakı da zedelenmiş ve sapkınlığın sınırları genişlemişti. Her geçen gün zina da artmaya başlamıştı ki bunu, duvarlara kazınan resimlerden de anlayabilirdiniz. İmparatorlukta dehşet verici olayların ardı arkası kesilmez olmuştu. Tüm şehir, bağlar, bahçeler ve villalarla çevriliydi; çok güzel bir şehirdi.
Pompei’yi 8 kapılı büyük bir duvar çeviriyordu. Şehrin ortasındaki forumda, her hafta ayrı bir eğlence düzenleniyordu. Eğlenceler kimi zaman bir kölenin köleyle veya bir aslanla ölümüne dövüşmesi şeklinde oluyordu. Vahşetin her türlüsü her hafta Pompeililere sergileniyordu. Pompei’nin en önemli binaları, bu meydana bakıyordu. Bu binalar; 2 tiyatro binası, gladyatör alanı, hamamlar ve tapınaklardı. Yapılan kazılardan anlaşıldığına göre; zenginlik ve debdebenin akıl almaz boyutlara yükseldiği Pompei, günden güne tefessüh ediyor ve şehrin her köşesinde, “fuhuş ve lutilik evleri” boy gösteriyordu. Nitekim bir Roma belgeselinde, Sezar’ın, küçük yaştaki yeğeniyle olan homoseksüel ilişkisinin; oğlanın annesi tarafından teşvik edilerek; bir “şeref(!)” olarak takdim edilebilmesi, dehşet vericidir.
MS 79 yılına gelindiğinde ise 24 Ağustos’ta bir olay oldu. Bu olay ile zevkten ve paradan başka bir şeyin düşünülmediği ve yaşanmadığı Pompei, dünyanın asla unutamayacağı bir olayı tarihine büyük harflerle not etmek zorunda kaldı.
Volkanın ağzından yükselen bir kül bulutu birkaç saat içinde tüm şehri kapladı. O günden sonra Pompei, uzun sürecek bir sessizlik dönemine girdi. İnsanlar o dönemde o kadar kendi zevklerine dalmışlardı ki yaklaşan ve burunlarının dibinde nefes alan tehlikeyi fark etmemişlerdi bile.
Bu felaketi, Vezüv yanardağından dumanlar yükselmeye başladığında anlayanlar da olmuştu ve onlar, limana koşarak, gemilere binmeye çalıştılar. Ancak maalesef kaderden kaçmak mümkün olmadı ve ölüm onları denizde de buldu. Dev dalgalar, gemilerini yukarı doğru kaldırdı ve suların içindeki lav, gemilerin içine doldu. Gökyüzü kararmış olduğundan, şehirde görüş mesafesi sıfıra düşmüştü. Şehrin insanları, rastgele sağa sola koşup duruyorlardı. İçlerinde farkında olmadan, Vezüv’e doğru koşanlar bile vardı. Gökten, iri kum taneleri büyüklüğünde, kızgın küçük taşlar yağmaya başladı. Taşlar yere değer değmez patlayarak birçok insanın ölümüne sebep oldu. Volkandan çıkan zehirli gazlar ise şehirdeki insanları öldürmeye devam ediyordu. Kurtuluşu evde görenler, volkandan çıkan müthiş sıcaklık yüzünden; havadaki oksijenin kısmen karbonik gaza dönüşmesiyle boğuluyorlardı. Pompei, üzerine yağan kızgın külleri, elleri kolları bağlı izledi ve yok olmaya hızla devam etti. Küller, ilk ölenlerin üzerini yorgan gibi örttü. Birkaç saat içinde “zevk-i sefa cenneti Pompei”, kocaman bir mezarlığa döndü. 20.000 insanın cehennemi oldu.
Bir gün yolunuz oralara düşerse, mutlaka bu şehri ziyaret etmeli ve bu olayı yerinde analiz etme şansına sahip olmalısınız. Oradaki taşlaşmış insanları görmeyi yüreğiniz kaldırır mı bilinmez ama yaşanmış bir hikâyenin capcanlı önünüzde resmedilmesi de her zaman şahit olabileceğiniz türden olaylar değil. Bu sebeple, hayatınızda bir kere de olsa Pompei’ye gitmeli ve orada yaşananlardan geriye kalan külleri görmelisiniz. Pompei’nin unutulmaz hikâyesi tarihteki yerini alırken, şehrin o ürkütücü atmosferini siz de solumalı ve yaşananlara, yüzyıllar sonra da olsa, şahit olmalısınız.
Pompei Tarihi
Bu şehrin hikâyesi çok eski zamanlara dayanıyor. Aslında olayı okumaya MS 62 yılından başlayabilirsiniz. O tarihlerde bu şehirde artan depremler belki de gelecekte olacaklar için işaretti. Depremler o kadar çok artmıştı ki Pompei halkı artık bu duruma tamamen alışmıştı.
O dönemde, şehirdeki kimsenin gözü para ve zevkten başka bir şey görmez olmuştu. Zenginlikle birlikte toplumun genel ahlakı da zedelenmiş ve sapkınlığın sınırları genişlemişti. Her geçen gün zina da artmaya başlamıştı ki bunu, duvarlara kazınan resimlerden de anlayabilirdiniz. İmparatorlukta dehşet verici olayların ardı arkası kesilmez olmuştu. Tüm şehir, bağlar, bahçeler ve villalarla çevriliydi; çok güzel bir şehirdi.
Pompei’yi 8 kapılı büyük bir duvar çeviriyordu. Şehrin ortasındaki forumda, her hafta ayrı bir eğlence düzenleniyordu. Eğlenceler kimi zaman bir kölenin köleyle veya bir aslanla ölümüne dövüşmesi şeklinde oluyordu. Vahşetin her türlüsü her hafta Pompeililere sergileniyordu. Pompei’nin en önemli binaları, bu meydana bakıyordu. Bu binalar; 2 tiyatro binası, gladyatör alanı, hamamlar ve tapınaklardı. Yapılan kazılardan anlaşıldığına göre; zenginlik ve debdebenin akıl almaz boyutlara yükseldiği Pompei, günden güne tefessüh ediyor ve şehrin her köşesinde, “fuhuş ve lutilik evleri” boy gösteriyordu. Nitekim bir Roma belgeselinde, Sezar’ın, küçük yaştaki yeğeniyle olan homoseksüel ilişkisinin; oğlanın annesi tarafından teşvik edilerek; bir “şeref(!)” olarak takdim edilebilmesi, dehşet vericidir.
MS 79 yılına gelindiğinde ise 24 Ağustos’ta bir olay oldu. Bu olay ile zevkten ve paradan başka bir şeyin düşünülmediği ve yaşanmadığı Pompei, dünyanın asla unutamayacağı bir olayı tarihine büyük harflerle not etmek zorunda kaldı.
Volkanın ağzından yükselen bir kül bulutu birkaç saat içinde tüm şehri kapladı. O günden sonra Pompei, uzun sürecek bir sessizlik dönemine girdi. İnsanlar o dönemde o kadar kendi zevklerine dalmışlardı ki yaklaşan ve burunlarının dibinde nefes alan tehlikeyi fark etmemişlerdi bile.
Bu felaketi, Vezüv yanardağından dumanlar yükselmeye başladığında anlayanlar da olmuştu ve onlar, limana koşarak, gemilere binmeye çalıştılar. Ancak maalesef kaderden kaçmak mümkün olmadı ve ölüm onları denizde de buldu. Dev dalgalar, gemilerini yukarı doğru kaldırdı ve suların içindeki lav, gemilerin içine doldu. Gökyüzü kararmış olduğundan, şehirde görüş mesafesi sıfıra düşmüştü. Şehrin insanları, rastgele sağa sola koşup duruyorlardı. İçlerinde farkında olmadan, Vezüv’e doğru koşanlar bile vardı. Gökten, iri kum taneleri büyüklüğünde, kızgın küçük taşlar yağmaya başladı. Taşlar yere değer değmez patlayarak birçok insanın ölümüne sebep oldu. Volkandan çıkan zehirli gazlar ise şehirdeki insanları öldürmeye devam ediyordu. Kurtuluşu evde görenler, volkandan çıkan müthiş sıcaklık yüzünden; havadaki oksijenin kısmen karbonik gaza dönüşmesiyle boğuluyorlardı. Pompei, üzerine yağan kızgın külleri, elleri kolları bağlı izledi ve yok olmaya hızla devam etti. Küller, ilk ölenlerin üzerini yorgan gibi örttü. Birkaç saat içinde “zevk-i sefa cenneti Pompei”, kocaman bir mezarlığa döndü. 20.000 insanın cehennemi oldu.
Bir gün yolunuz oralara düşerse, mutlaka bu şehri ziyaret etmeli ve bu olayı yerinde analiz etme şansına sahip olmalısınız. Oradaki taşlaşmış insanları görmeyi yüreğiniz kaldırır mı bilinmez ama yaşanmış bir hikâyenin capcanlı önünüzde resmedilmesi de her zaman şahit olabileceğiniz türden olaylar değil. Bu sebeple, hayatınızda bir kere de olsa Pompei’ye gitmeli ve orada yaşananlardan geriye kalan külleri görmelisiniz. Pompei’nin unutulmaz hikâyesi tarihteki yerini alırken, şehrin o ürkütücü atmosferini siz de solumalı ve yaşananlara, yüzyıllar sonra da olsa, şahit olmalısınız.
