Taha uslu mu uslu küçük bir çocukmuş. Her gün dedesiyle birlikte parka gider orada bütün gün oynar daha sonra yine dedesiyle birlikte eve dönermiş. Taha en çok dedesinden masal dinlemeyi sever ve her gün ona farklı farklı masallar anlatırmış.
Bir gün Taha’nın dedesi çalışmak için çok uzaklara gitmiş. Ancak Taha için çok güzel bir hediye bırakmış. Dedesinin Taha’ya bıraktığı hediye bir masal kuşuymuş. Taha’nın dedesi bildiği tüm masalları masal kuşuna öğretmiş ve artık dedesi yerine masal kuşu Taha’ya masallar anlatmaya başlamış.
Her gün dedesin çok özlese de ona bıraktığı hediye ile kendini avutmaktaymış. Masal kuşu her gün yeni yeni masallar anlatıp Taha’nın mutlu olmasını sağlarmış. Bir gün Taha’nın masal kuşu çok hastalanmış. Dedesinden sonra kuşunun da kendisini bırakacağını düşünen Taha ise çok üzülmekteymiş. Taha kuşunu her gün veterinere götürüp iyileşmesi için veterinerden yardım istermiş. Veterinerde kuş için hiç umut olmadığını bilse de Taha’ya bunu nasıl söyleyeceğini bilemediğinden ilaç verir gibi yaparmış.
Bir gün Taha masal Kuşunun yanına gittiğinde onun hareketsiz bir şekilde kafesinde yattığını görünce hemen ağlayarak kuşunu avuçlarına almış ve veterinere doğru gitmiş. Veteriner kuşu gördüğünde artık yaşamadığını anlasa da Taha’ya bunu anlatmanın güzel bir yolunu düşünmeye başlamış.
Daha sonra aklına çok güzel bir hikâye gelerek Taha’ya bunu anlatmaya başlamış. “Tahacım biliyor musun masal kuşları daha fazla masal öğrenebilmek için bazen sahiplerinin yanından çok uzaklara giderler. Yeni yeni masallar öğrendiklerinde ise geri dönerler” demiş. Taha biraz olsun sakinleşmiş. Bu sırada Taha’nın dedesi gittiği uzak yerlerden geri dönüş yoluna geçmiş. Bu sırada bir handa dinlenirken Taha’dan mektup almış. Veterinerin söylediği şeyin doğru olmadığını öğrendiğinde Taha’nın çok üzüleceğini bilen dedesi hemen yeni bir papağan alarak ona yol boyunca masal anlatmış.
Dedesinin döndüğünü gören Taha ise çok mutluymuş. Yanındaki kuşun kendi kuşu olmadığını bilse de yine de dedesine bunu bildiğini belli etmeyerek kuşunu kafesine koymuş.
Bir gün Taha’nın dedesi çalışmak için çok uzaklara gitmiş. Ancak Taha için çok güzel bir hediye bırakmış. Dedesinin Taha’ya bıraktığı hediye bir masal kuşuymuş. Taha’nın dedesi bildiği tüm masalları masal kuşuna öğretmiş ve artık dedesi yerine masal kuşu Taha’ya masallar anlatmaya başlamış.
Her gün dedesin çok özlese de ona bıraktığı hediye ile kendini avutmaktaymış. Masal kuşu her gün yeni yeni masallar anlatıp Taha’nın mutlu olmasını sağlarmış. Bir gün Taha’nın masal kuşu çok hastalanmış. Dedesinden sonra kuşunun da kendisini bırakacağını düşünen Taha ise çok üzülmekteymiş. Taha kuşunu her gün veterinere götürüp iyileşmesi için veterinerden yardım istermiş. Veterinerde kuş için hiç umut olmadığını bilse de Taha’ya bunu nasıl söyleyeceğini bilemediğinden ilaç verir gibi yaparmış.
Bir gün Taha masal Kuşunun yanına gittiğinde onun hareketsiz bir şekilde kafesinde yattığını görünce hemen ağlayarak kuşunu avuçlarına almış ve veterinere doğru gitmiş. Veteriner kuşu gördüğünde artık yaşamadığını anlasa da Taha’ya bunu anlatmanın güzel bir yolunu düşünmeye başlamış.
Daha sonra aklına çok güzel bir hikâye gelerek Taha’ya bunu anlatmaya başlamış. “Tahacım biliyor musun masal kuşları daha fazla masal öğrenebilmek için bazen sahiplerinin yanından çok uzaklara giderler. Yeni yeni masallar öğrendiklerinde ise geri dönerler” demiş. Taha biraz olsun sakinleşmiş. Bu sırada Taha’nın dedesi gittiği uzak yerlerden geri dönüş yoluna geçmiş. Bu sırada bir handa dinlenirken Taha’dan mektup almış. Veterinerin söylediği şeyin doğru olmadığını öğrendiğinde Taha’nın çok üzüleceğini bilen dedesi hemen yeni bir papağan alarak ona yol boyunca masal anlatmış.
Dedesinin döndüğünü gören Taha ise çok mutluymuş. Yanındaki kuşun kendi kuşu olmadığını bilse de yine de dedesine bunu bildiğini belli etmeyerek kuşunu kafesine koymuş.
