Ekli dosyayı görüntüle 6800
evvel zaman içinde kalbur saman içinde herkesin çok zengin olduğu bir ülkede Mina adında küçük bir kız çocuğu yaşarmış. Mina ilkokula henüz yeni başlamış. Ülke de herkes zengin olmasına rağmen çok mutsuzmuş. Mina’nın ailesi de bunlardan biriymiş. Tüm günleri aynı geçiyor, evden işe işten eve geliyor ve hiç sohbet etmiyorlarmış. Mina ise bu durumdan çok rahatsızmış. Gözlem yapmayı çok seven Mina neden herkesin böyle olduğunu merak etmeye başlamış. Her gün okula gidip dönüyor ve aynı manzara ile karşı karşıya kalıyormuş.
Mina bu konu hakkında bir deney yapmaya karar vermiş. Ülke de hiç bir çiçek yaşayamıyor. Anında dolup gidiyormuş. İnsanların da böyle olduğunu düşünmüş. Yaptığı araştırmalarda kötü söz söyleyen ve ilgisiz kalan insanların mutsuz olduğunu görmüş. Bir gün okuldan dönerken papatya tohumları almaya gitmiş. Bulmakta çok zorlansa da asla pes etmemiş. Papatya tohumlarını evde bir toprağa dikmeyi düşünmüş. Dışarıdan toprak toplayan Mina evde iki tane boş saksı bulmuş ve papatya tohumlarını özenle bu saksılara ekmiş.
Saksılardan birini kendi odasına koyan Mina, diğerini ise anne ve babasının odasına koymuş. Her gün okuldan geldikten sonra bir miktar papatyaları sulayan Mina her gün onlara ‘Seni seviyorum’ demiş. Anne ve babasına ise sadece saksıda tohum olduğunu ve ona bakmaları gerektiğini söylemiş. Mina o günden sonra kendi çiçeği büyüyene kadar onların odasına girmemiş.
Güneş gören yere koyduğu saksıda hiç bir hareket olmadığını gören Mina çok üzülse de her gün sulamaya ve ‘seni seviyorum’ demeye devam etmiş. Ara sıra onunla konuşan ve güzel şeyler söyleyen Mina neler olacağını büyük bir sabırsızlık ile bekliyormuş. Bir gün okuldan geldiği sırada küçücük filizlerin yeşerdiğini görmüş. Buna çok sevinen Mina ailesinin odasındaki çiçeği çok merak etmeye başlasa da oraya girmemiş.
Her gün aynı söyleri söyleyen ve bir gün dahi aksatmayan Mina küçük filizin daha da büyüdüğünü gözlemlemiş. Mina buna benzer bir deneyi derslerinde görerek ilham almış bunu çiçekler üzerinde uygulamaya başlamıştı. Ülke de kimse birbirini sevdiğini söylemiyor adeta duygusuz bir şekilde yaşam sürüyorlardı. Mutsuzluğun kaynağı bu mu acaba diye merak eden Mina bir gün olsun çiçeğini ihmal etmedi. Papatyalar tomurcuklanmaya başlamıştı bile.
Okuldan geldiğinde Mina çok güzel bir manzara ile karşılaştı. İşte o beslediği ve her gün seni seviyorum dediği papatya çiçek açmıştı. Papatya ona gülümsüyordu. Mina;
‘Oleyyy’ diye bağırınca Papatya;
‘ Sen beni büyük bir sabırla ve sevgi ile besledin. Ben ise sana bunun karşılığında çiçek verdim.’ Dedi.
Koşarak anne ve babasının odasına giden Mina oradaki papatyanın büyümeden öldüğünü fark etti. O günden sonra Mina her gün anne ve babasına Seni seviyorum demeye başladı ve gördü ki onlar da zaman içinde çok daha mutlu hale geldi. Mina sevginin insanları iyileştirdiğini ve kötü sözün insanları mutsuz ettiğini fark etti. Her adımında sevgiyi hissettiren Mina ülkeyi bu sayede mutluluk ve huzura kavuşturmayı başardı.
evvel zaman içinde kalbur saman içinde herkesin çok zengin olduğu bir ülkede Mina adında küçük bir kız çocuğu yaşarmış. Mina ilkokula henüz yeni başlamış. Ülke de herkes zengin olmasına rağmen çok mutsuzmuş. Mina’nın ailesi de bunlardan biriymiş. Tüm günleri aynı geçiyor, evden işe işten eve geliyor ve hiç sohbet etmiyorlarmış. Mina ise bu durumdan çok rahatsızmış. Gözlem yapmayı çok seven Mina neden herkesin böyle olduğunu merak etmeye başlamış. Her gün okula gidip dönüyor ve aynı manzara ile karşı karşıya kalıyormuş.
Mina bu konu hakkında bir deney yapmaya karar vermiş. Ülke de hiç bir çiçek yaşayamıyor. Anında dolup gidiyormuş. İnsanların da böyle olduğunu düşünmüş. Yaptığı araştırmalarda kötü söz söyleyen ve ilgisiz kalan insanların mutsuz olduğunu görmüş. Bir gün okuldan dönerken papatya tohumları almaya gitmiş. Bulmakta çok zorlansa da asla pes etmemiş. Papatya tohumlarını evde bir toprağa dikmeyi düşünmüş. Dışarıdan toprak toplayan Mina evde iki tane boş saksı bulmuş ve papatya tohumlarını özenle bu saksılara ekmiş.
Saksılardan birini kendi odasına koyan Mina, diğerini ise anne ve babasının odasına koymuş. Her gün okuldan geldikten sonra bir miktar papatyaları sulayan Mina her gün onlara ‘Seni seviyorum’ demiş. Anne ve babasına ise sadece saksıda tohum olduğunu ve ona bakmaları gerektiğini söylemiş. Mina o günden sonra kendi çiçeği büyüyene kadar onların odasına girmemiş.
Güneş gören yere koyduğu saksıda hiç bir hareket olmadığını gören Mina çok üzülse de her gün sulamaya ve ‘seni seviyorum’ demeye devam etmiş. Ara sıra onunla konuşan ve güzel şeyler söyleyen Mina neler olacağını büyük bir sabırsızlık ile bekliyormuş. Bir gün okuldan geldiği sırada küçücük filizlerin yeşerdiğini görmüş. Buna çok sevinen Mina ailesinin odasındaki çiçeği çok merak etmeye başlasa da oraya girmemiş.
Her gün aynı söyleri söyleyen ve bir gün dahi aksatmayan Mina küçük filizin daha da büyüdüğünü gözlemlemiş. Mina buna benzer bir deneyi derslerinde görerek ilham almış bunu çiçekler üzerinde uygulamaya başlamıştı. Ülke de kimse birbirini sevdiğini söylemiyor adeta duygusuz bir şekilde yaşam sürüyorlardı. Mutsuzluğun kaynağı bu mu acaba diye merak eden Mina bir gün olsun çiçeğini ihmal etmedi. Papatyalar tomurcuklanmaya başlamıştı bile.
Okuldan geldiğinde Mina çok güzel bir manzara ile karşılaştı. İşte o beslediği ve her gün seni seviyorum dediği papatya çiçek açmıştı. Papatya ona gülümsüyordu. Mina;
‘Oleyyy’ diye bağırınca Papatya;
‘ Sen beni büyük bir sabırla ve sevgi ile besledin. Ben ise sana bunun karşılığında çiçek verdim.’ Dedi.
Koşarak anne ve babasının odasına giden Mina oradaki papatyanın büyümeden öldüğünü fark etti. O günden sonra Mina her gün anne ve babasına Seni seviyorum demeye başladı ve gördü ki onlar da zaman içinde çok daha mutlu hale geldi. Mina sevginin insanları iyileştirdiğini ve kötü sözün insanları mutsuz ettiğini fark etti. Her adımında sevgiyi hissettiren Mina ülkeyi bu sayede mutluluk ve huzura kavuşturmayı başardı.
