Ruh Halinizi 12 Dakika İçinde Geliştirmek İçin Basit Bir Strateji

Kötü bir ruh halinden ruhlarımızı arındırmak için hepimiz genelde bir çare olarak birtakım şeyler yaparız . Iowa Eyalet Üniversitesi araştırmacılarından oluşan bir ekip, kendimizi daha iyi hissetmenin yollarına odaklanmak yerine, başkalarına iyi dileklerde bulunmalarını önerdi. Psikoloji profesörü Douglas Gentile, “Dünyayı dolaşmak ve dünyadaki diğer insanlara nezaket göstermek, endişeyi azaltır ve sosyal bağlantılar kurmak mutluluk ve hisleri arttırır” dedi.

“Günlük aktivitelerimize katabileceğiniz çok zaman almayan basit bir strateji.” Gentile, Dawn Sweet, psikolojide kıdemli öğretim görevlisi; ve psikoloji bölümünden mezun olan Lanmiao He, kaygıyı azaltmayı ve mutluluğu ya da iyiliği arttırmayı amaçlayan üç farklı tekniğin yararlarını test etti. Bunu, üniversite öğrencilerini bir binanın etrafında 12 dakika boyunca yürüterek ve aşağıdaki stratejilerden birini uygulayarak yaptılar:

Sevgiyle dolu nezaket:
Gördükleri insanlara bakmak ve kendilerinin bu insanları düşünmelerini sağlamak, “Bu insanın mutlu olmasını diliyorum.” Öğrencileri gerçek hayatta bunu düşünmeleri için teşvik etmek.
Birbirine bağlılık:
Gördükleri insanlara bakmak ve birbirlerine nasıl bağlandıklarını düşünmelerini sağlamak . Öğrencilerin paylaşabilecekleri umutlar ve hisler hakkında düşünmeleri ya da benzer bir ders almaları önerildi.

Aşağı doğru sosyal karşılaştırma:
Gördükleri insanlara bakmak ve karşılaştıkları insanlardan daha iyi durumda olmalarını düşünmek.
Mutluluk Etütleri Dergisi’nde yayınlanan bir araştırmada , öğrencilere insanların kıyafetlerinin renklerini, makyajlarını, aksesuarlarını yani dış mekanda insanların üzerinde gördüklerine yoğunlaşmaları için talimat verilen bir kontrol grubu oluşturuldu.
Bütün öğrencilere kaygı, mutluluk, stres, empati ve bağlılığı ölçmek için yürüyüş öncesi ve sonrasında anket uygulandı. Sevgi ve nezaket kazandı. Araştırmacılar, her tekniği kontrol grubu ile karşılaştırdılar .Başkalarına sevgiyle dolu şefkat gösterenlerin kendilerini daha mutlu, daha bağlı, sevecen ,empatik ve daha az endişeli hissettilerini farkettiler.
Birbirine bağlılığı fazla olan grup daha empatik ve birbirine daha bağlantılıydı. Aşağı doğru olan sosyal karşılaştırma ise, fayda göstermedi. Bu sosyal karşılaştırma , sevgi dolu şefkat tekniğinden çok daha kötüydü. Kendisini başkalarıyla kıyaslayan öğrenciler, başkalarına iyi dileklerini dile getiren öğrencilere göre daha az empatik, daha az özenli ve daha az bağlanmış hissediyorlardı. Önceki çalışmalar aşağı doğru sosyal karşılaştırmanın kendimiz için üzüldüğümüzde tamponlayıcı bir etkisi olduğunu göstermişti oysaki ISU araştırmacıları bunun aksini buldu.


Sweet, “Özünde aşağı doğru sosyal karşılaştırma rekabetçi bir stratejidir.” dedi. “Bunun faydası olamayacağı söylenmiyor, ancak rekabetçi zihniyetler stres, endişe ve depresyon ile bağlantılı.”
Araştırmacılar ayrıca farklı insan türlerinin her bir tekniğe nasıl tepki gösterdiğini de inceledi. Doğal olarak dikkatli olan insanların sevgi dolu şefkat stratejisinden daha fazla fayda sağlayabileceklerini ya da narsist insanların başkalarının mutlu olmalarını dilemek için zor zamanları olmasını bekliyorlardı. Sonuçlara biraz şaşırdılar.
Lanmiao ise ;”Bu basit uygulama, kişilik tipinizden bağımsız olarak değerlidir.” “Sevecen kibarlığı başkalarına yaymanın insanlardaki kaygıyı azaltmada , mutluluğu, empatiyi ve sosyal bağlantı duygularını artırmada eşit derecede başarılı “ dedi.

Sosyal medya, karşılaştırmalar için bir oyun alanı gibidir; benden daha fazla para kazanıyor,daha iyi bir arabası var. Çalışma özellikle sosyal medyaya bakmıyor olsa da Gentile, sonuçların karşılaştırmanın riskli bir strateji olduğunu gösterdiğini söylüyor. Gentile, “Sosyal medya üzerinde karşılaştırma yapmamak neredeyse imkansız” dedi.
“Çalışmamız bunu test etmedi, ancak sosyal medyada gördüklerimize cevap olarak sık sık kıskançlık, öfke veya hayal kırıklığı hissediyoruz ve bu duygular refah duygumuzu bozuyor. “Gentile, karşılaştırma bir şeyi öğrendiğimizde veya seçim yaptığımızda iyi sonuç verdiğini söyledi. Örneğin; çocuklar başkalarını izleyerek ve sonuçlarını bizimkilerle karşılaştırarak öğreniyorlar. Ancak, refah söz konusu olduğunda karşılaştırma yapma, mutluluğu sürekli olarak iyileştiren sevgiyle dolu şefkat kadar başarılı ve etkili değildir.
Editör / Yazar: Neslihan ÇAKMAK


Dil öncesi atalarımız nasıl konuşurlardı?
İnsanlar diğer canlılarda olmayan bir özelliğe sahip yani dil, bu çok açık fakat buna nasıl sahip olduğumuz o kadar da açık değil. Darwin’ in zamanından bu yana bilim insanları dilin evrimi üzerine puzzle parçaları topluyorlar.Günümüzde elimizde olanları gözlemleyebilirler: Günümüzde insanlar gerek konuşarak, gerek işaretlerle, gerekse yazıyla anlaşabilirler. Bu dil için bir kapasiteye sahip olmak demektir. Ve dilin ilk hali için bir başlangıç noktası olarak; Maymunların ortak atalarımızdan izler taşıyan iletişim sistemleri bize yol gösterebilir.

Ancak milyon dolarlık soru, o arada neler oldu?
Maymun benzeri iletişimden tam teşekküllü insan diline nasıl geçtik? Çoğu bilim insanı, atalarımızın dil için gerekli uyarlamaları geliştirdiği için bunun aşamalar halinde gerçekleştiğini düşünüyor.
Daha önceki aşamalarda, insan ataları bir çeşit protolanguaj* kullanırlardı – maymun iletişiminden daha karmaşık, fakat modern dil unsurlarından yoksun. Fakat bu protolanguaj tam olarak nasıldı? Orası ciddi tartışmalara konu olan bir yer.
Bazı araştırmacılar atalarımızın konuşmadan önce şarkı söylediğini iddia ediyor. Diğerleri protolanguaja pandomim jestlerinin (charades*sessiz sinema*üzerine kurulu bir toplum) egemen olduğunu iddia ediyor. Burada, evrimsel biyolog W. TecumsehFitch’in 2017 akademik incelemesinden büyük ölçüde yararlanarak, dil kökenleri için geçerli modelleri özetlemek için elimizden geleni yapacağız. Ama önce…
Dil nedir, İnsan dili nasıl gelişti?

Dil nedir? Dili dil yapan nedir?
Dilin nasıl geliştiğini açıklamaya çalışmadan önce, tam olarak neyin geliştiğini açıklamalıyız. Dilin ne olduğunu ve en yakın evrimsel akrabalarımızın, büyük maymunların iletişim becerilerinden ne kadar farklı olduğunu tanımlamalıyız. İnsan dilinde, rastgele sesler ve işaretler, gramer yapılarında öğrenilebilen, keşfedilebilen ve sınırsız biçimde birleştirilebilen belirli kelimeleri temsil eder.
Düşünebileceğimiz herhangi bir şey hakkında konuşabiliriz – planlar, krepler, politikalar. Mesela “Nasılsın?”, Gerçek bir soru yerine selamlama olabilir. Dil, başkalarıyla iletişim kurmamızı veya onları kendimize inandırmamızı sağlar.
Ve anadilimizi doğuştan olmasa da, küçük çocuklar bilinçli bir çaba göstermeden öğrebilirler. Bu nitelikler, dili yalnızca insanlarda bulunan olağanüstü bir iletişim sistemi yapar. Ancak sistem, bileşenlere veya dil için gerekli özelliklere ayrılabilir. Bunlar evrimsel geçmişimizde farklı zamanlarda ortaya çıkmıştır. Diğer maymunlarla paylaşılan özellikler büyük olasılıkla milyonlarca yıl önce ortak atalarımızda vardı. Diğer maymunlarda görmediğimiz özellikler muhtemelen yalnızca insan ve tükenmiş akrabalarımızı içeren evrimsel dal olan homininlerde ortaya çıkmıştır. Sadece homininlerde bulunan en az üç dil unsuru vardır:



Dil nedir, İnsan dili nasıl gelişti?
Birincisi, ses yollarımız üzerindeki hassas kontrol yetisi. Diğer maymunlar kıyasla daha sınırlı bir seslendirme repertuarıyla doğarlar. Fark, beyinlerimizin nasıl bağlantılandığı ile ilgilidir:
İnsanlar, ses kutumuzu kontrol eden nöronlar ile gönüllü hareketlerden sorumlu beynimizin bölgesi olan motor korteks arasında doğrudan bağlantılara sahiptir.
Beyin taramaları
Beyin taramaları, bu bağlantıların diğer primatlarda olmadığını gösteriyor. Sonraki, iletişim uğruna iletişim kurma eğilimimizdir. Biyolog Fitch bunu özetlemek için, Almanca ‘Mitteilungsbedürfnis’ kelimesini, “düşünceleri paylaşma dürtüsü” olarak kullandı. Oysa şempanzeler, temel bilgileri iletmek için sınırlı bir çağrı seti ve jest kullanır- yiyecek, çiftleşme ve tehlike – insanlar olarak biz ise fikir alışverişi yapmak ve anlaşıldığımızdan emin olmak için konuşuruz.
Araştırmacıların çoğu, bu farklılığı yani başkalarının düşüncelerinin olduğu anlayışını “zihin teorisi” olarak adlandırdıkları bir fikre bağlarlar. Şempanzeler daha sınırlı zihin kuramı sergilerken, insanlar diğer insanların bir şeyler düşündüğünü bilir – ve biz bu düşünceleri ortaya çıkarmak ve diğerlerini etkilemek için sürekli dili kullanırız.

Dil öncesi atalarımız nasıl konuşurlardı?
Son fark, hiyerarşik sözdizimidir. İfadeler ve cümleler iç içe yapıya sahiptir ve bunlar basit bir kelime dizisinin ötesinde anlam sağlar. Mesela şu cümleyi ele alın: “Tony ile öğle yemeğine çıkmış olan Chad, toplantıya geç kaldı.” Tony ismi “Geç kaldı” fiiline daha yakın olsa da biz geç kalanın Chad olduğunu anlarız.
60 yıldan fazladır dilbilimci olan Noam Chomsky, dilin anahtarı olarak hiyerarşik sözdizimini örnek gösterir. Bu nedenle, dil kökenleri için hipotezler bu üç özelliği açıklamalıdır (en azından): tam vokal öğrenme ve kontrol, açıkça sosyal iletişim ve hiyerarşik sözdizimi.
Dil Gelişimi Üzerine Öncü Görüşler
İşin eğlenceli kısmı: Bu bileşenler nasıl ortaya çıktılar, birleştiler ve nihayetinde bir dil oluşturdular? Dil uyarlamalarını destekleyen evrimsel baskılar, bu uyarlamaların ortaya çıkma düzeni veprotolanguaj’ın doğası bakımından farklılık gösteren pek çok yaygın görüşe sahip.
Bazıları kesin ses kontrolü ve öğrenmenin, homininlerde- konuşmak değil, şarkı söylemek için- ortaya çıkan ilk dil özelliği olduğuna inanıyor. Bu müzikal protolanguaj fikri Darwin’den çıkmıştır ve yıllar boyunca farklı araştırmacılar tarafından değiştirilmiştir.
İnsan evriminin bu varsayımsal şarkı söyleme aşamasında, atalarımızın hayatta kalmak, üreme başarısını arttırmak, sosyal bağlarını korumak, eş bulmak ya da bebekleri yatıştırmak için serenat yapmaları gerektiği öngörülür.

Alternatif bir görüş olarak, jest ve pandomim ile karakterize edilen protolanguaj kullanımını öngörmektedir. Bu durumda, sözdizimi ve sosyal iletişim vokal kullanımından önce gelirdi. El hareketi hipotezinin gücü, en yakın akrabalarımız olan şempanzelerin, seslenmelerden (4 tür ve ayırt edilmesi zor alt türler) daha kontrollü ve değişken hareketler (70’in üzerinde ve sayma) göstermesidir.
Bu görüşün zayıflığı, dile neden konuşmanın bu kadar egemen olduğunun açıklanamamasından kaynaklanır. Diğerleri ise, hiyerarşik sözdiziminin en son ortaya çıktığına ikna olmuş durumdalar, sembolik kelimeler içeren, ancak karmaşık, iç içe geçmiş cümlelerden oluşmayan bir prototip önermekteler.
Dil öncesi atalarımız daha çok bebekler gibi konuşuyorlardı

Dil öncesi atalarımız daha çok bebekler gibi konuşuyorlardı
Bu görüşe göre, dil öncesi atalarımız daha çok bebekler gibi konuşuyorlardı – “Su! Susama! ”- ya da pop-kültürün mağara adamı görüntüsü -“ Ben mamut avla. Ben istemek se ks. ” Bu modellerden hiç biri diğerlerini çürütmez. Bazı araştırmacılar, bunları farklı hominin türleri ile ilişkili ardışık aşamalara bağlarlar. Belki de 2 ila 4 milyon yıl önce, Lucy gibi Australopitekus’lar yetenekli şarkıcılardı. 1.9 milyon yıl önce Homo erectus, jestleri ve anlamlı vokalizasyonlarını grup ritüellerinde birleştirdi.
İlgili: Dünya Üzerinde Varolan İnsan Türüne Yakın 7 Homo Türleri
Ve hiyerarşik sözdizimi sadece 200.000 – 300.000 yıl önce türümüz olan Homo sapiens’in ortaya çıkmasıyla beraber varoldu. Bunların hepsi spekülasyon gibi gelebilir ve bazı bilim insanları bunu reddederler. Ancak pek çok araştırmacı farklı açıdan bakmaya başlıyor: Bilimsel dil gelişimi modelleri, karşılaştırmalı biyoloji, sinirbilim, genetik, dilbilim ve paleo antropolojide toplanan kanıtlardan geliyor.
İlgili: Taş Devri: İnsan Tarihinin %99’luk Kısmı
Bu, hayvanların nasıl iletişim kurduğunu, dilin altında yatan beyin ve gen sistemlerini, arkeolojik kayıtlardaki eserlerin karmaşıklığını ve fosillerde korunmuş anatomi ve beyin büyüklüğündeki değişiklikleri içerir. En önemlisi, modeller gelecekteki araştırmalar için öngörülerde bulunur – Eğer gerçekten dil kökenleri böyle azaldıysa, ne araştırılmalı ve bulunmalı?

protolanguaj nedir?: Tarihsel dilbilimin ağaç modelinde bir proto-dil, bilinen bir çok dilin evrimle indiği ve dil ailesini oluşturduğuna inanıldığına inanılan, genellikle varsayımsal veya yeniden yapılandırılmış ve genellikle dikkatsiz bir dildir.