Bir zamanlar bir ülkede karı koca yaşarmış. Bu karı koca çok fazla çocuk sahibi olmak istiyormuş. Günler sonra kadın bebek beklediğini öğrenmiş ve bir gün evinin penceresinden dışarı izlerken bir evin bahçesindeki marullar görmüş. Kadının canı o marulları o kadar çok istemiş ki onların hayali ile günlerini geçirmiş. Kadın çok zayıflamış ve kocası da bu duruma dayanamayıp karısına o marullardan getirmek istemiş. Kocası cesaret edip herkesin korktuğu cadının bahçesine girmiş ve karısı için marullar almış. Karısı tekrar bir gün sonra tekrar marul istemiş ve kocası mecbur yine bahçeye girince bu kez cadı ile karşılaşmış.
Cadı ile bir anlaşma yapmak zorunda kalan adam karısı doğum yapana kadar bahçeden marul almak koşulu ile çocuğu cadıya vereceğini söylemiş. Bebek doğduğunda cadı bebeği almış ve ona çok iyi bakmış. Bebek 16 yaşına geldiğinde de onu bir kuleye koymuş. Bu kulenin merdiveni yokmuş ve yalnızca küçük bir penceresi varmış. Güzel kızın o yaşa kadar saçları hiç kesilmemiş ve uzun altın sarısı saçları varmış. Cadı ziyarete gittiğinde rapunzele seslenirmiş ve kız ona saçları uzatıp yanına gelmesini sağlarmış.
Bir gün bunu gören prens aynı şekilde seslenmiş ve rapunzelin uzattığı saçlarından kuleye tırmanmış. Karşısında prensi gören rapunzel ilk başta korkmuş ancak prens ona onunla evlenmek istediğini söylemiş. Bunun üzerine rapunzel kabul etmiş. Cadı annesine bu durumu ağzından kaçırınca annesi kızmış. Rapunzelin saçlarını kesen cadı sonra onu uzaklarda bir çöle göndermiş. Prens gelince onu kandırıp kuleden aşağıya atmış. Prens kuleden düşünce çalılar gözüne batmış ve kör olmuş. O şekilde uzun yollar giden prens bir gün bir çölde bir ses duymuş. Bu rapunzelin sesiymiş. Pren ve rapunzel birbirlerine sarılıp göz yaşı dökünce bir anda mucize olmuş ve prens görmeye başlamış. Birlikte prensin ülkesine gitmişler ve orada sonsuza kadar mutlu yaşamışlar.