PATAVATSIZ

sıf. ve i. (Patavat’ın kökü belli değildir) Sözünün uygun düşüp düşmeyeceğini, nereye varacağını düşünmeden konuşan, önünü sonunu düşünmeden aklına estiği gibi söz söyleyen veya davranan (kimse): Çünkü Mefharet’in patavatsız fevrî haraketleriyle ince muvâzeneleri bozmasından korkuyorum (Peyâmi Safâ). Patavatsız bir adamdır. Hayatta buna benzer yüzlerce vak’ası var (Burhan Felek). Lüzumsuz hareketleri, patavatsız konuşmaları etrâfını kıs kıs güldürür (Sâmiha Ayverdi).
Patavatsızca zf. Patavatsız bir şekilde: “Patavatsızca konuştu.”
PATAVATSIZLIK

i.
1. Patavatsız olma durumu: “Patavatsızlığı hiç değişmedi.”
2. Patavatsızca davranış: “Bu yaptığı düpedüz patavatsızlık.”