Nebatiler
Ürdün’deki Kenan Ülkesi ve Kuzey Arabistan’ın eski halkları Nebatiler olarak bilinirler. Tüccardırlar ama bölgenin yollarıyla vahalarını kontrol ederler ve topraklarından geçen tüccarlardan para alırlar. M.Ö. 3. ve 1. yüzyıllarda o kadar refah içindedirler ki sayısız tapınakları, mezarları ve doğrudan kayalara oyulmuş başka binalar olan muhteşem Petra kentini inşa ederler. Günümüze yazılı pek bir meteryal bırakmamışlarsa da onların erken dönem Arap tanrılarına, özellikle de Dhu Şara ve Al-Uzza’ya taptıkları sanılmaktadır. Egemenlikleri M.S. 107 yılında, bölge Roma İmparatoru Trajan’ın hakimiyetine girince sona ermiştir.
Nebatiler sütunlar ve süslemeler anlamında Klasik Roma, Yunan ve Mısır mimarisini taklit etmişlerdir. Bununla birlikte Petra’daki pek çok bina doğrdudan kumtaşı kayalarından oyularak inşa edilmiştir.
Gökyüzü Tanrıları
Eski zamanlarda Batı ve Orta Asya halkları en ünlü tanları için gökyüzüne bakarlardı. Hayatları her ikisi de ekinlerin büyümeleri ve hayatın devamı için gerekli olan güneşin ısısı ve seyrek gelen yağmurlarla yönetilirdi. Tanrıların faaliyetleri olarak gördükleri hava tahminlerinde ve mevsimsel meselelerde çok yetenekliydiler. Üçlü tanrıçaların yanı sıra Semitik kültürler tarafından tapınılan diğer gökyüzü tanrıları ise bir güneş tanrısı olan Samsu, bir ay tanrıçası olan Warihu ve bir fırtına tanrısı olan Hadad veya Haddu idi. Diğer pek çok kültürde olduğu gibi Batı Asya’nın eski halkları güneşin doğuşunu gece boyunca olmayan bir tanrının geri dönüşü olarak görürlerdi. Ve bu olay kutlama veya tapınmayı gerektirirdi.
İslam Öncesi Putlar
İslamiyetin başlangıcı ile Arap dünyasındaki İslamiyet öncesi kültürlerin çoğu hızla dünüşüm geçirdi. Tek tanrıya benimsediler, yeni dinin heykellere tapınmayı yasaklaması nedeniyle putlara tapınmaya son verdiler. Bununla birlikte Iraklı tarihçi İbn al- Kalbi (doğumu M.S. 800) tarafından yazılan Kitap al-Asnam (Putların Kitabı) erken dönem dini inançlar ve dinin uygulamaları hakkında yazılmış çok önemli bir kaynaktır. Al-Lat, Al-Uzza ve Dhu Şara gibi farklı kültürlerden sayısız tanrıyı tanımlar.
Ürdün’deki Kenan Ülkesi ve Kuzey Arabistan’ın eski halkları Nebatiler olarak bilinirler. Tüccardırlar ama bölgenin yollarıyla vahalarını kontrol ederler ve topraklarından geçen tüccarlardan para alırlar. M.Ö. 3. ve 1. yüzyıllarda o kadar refah içindedirler ki sayısız tapınakları, mezarları ve doğrudan kayalara oyulmuş başka binalar olan muhteşem Petra kentini inşa ederler. Günümüze yazılı pek bir meteryal bırakmamışlarsa da onların erken dönem Arap tanrılarına, özellikle de Dhu Şara ve Al-Uzza’ya taptıkları sanılmaktadır. Egemenlikleri M.S. 107 yılında, bölge Roma İmparatoru Trajan’ın hakimiyetine girince sona ermiştir.
Nebatiler sütunlar ve süslemeler anlamında Klasik Roma, Yunan ve Mısır mimarisini taklit etmişlerdir. Bununla birlikte Petra’daki pek çok bina doğrdudan kumtaşı kayalarından oyularak inşa edilmiştir.
Gökyüzü Tanrıları
Eski zamanlarda Batı ve Orta Asya halkları en ünlü tanları için gökyüzüne bakarlardı. Hayatları her ikisi de ekinlerin büyümeleri ve hayatın devamı için gerekli olan güneşin ısısı ve seyrek gelen yağmurlarla yönetilirdi. Tanrıların faaliyetleri olarak gördükleri hava tahminlerinde ve mevsimsel meselelerde çok yetenekliydiler. Üçlü tanrıçaların yanı sıra Semitik kültürler tarafından tapınılan diğer gökyüzü tanrıları ise bir güneş tanrısı olan Samsu, bir ay tanrıçası olan Warihu ve bir fırtına tanrısı olan Hadad veya Haddu idi. Diğer pek çok kültürde olduğu gibi Batı Asya’nın eski halkları güneşin doğuşunu gece boyunca olmayan bir tanrının geri dönüşü olarak görürlerdi. Ve bu olay kutlama veya tapınmayı gerektirirdi.
İslam Öncesi Putlar
İslamiyetin başlangıcı ile Arap dünyasındaki İslamiyet öncesi kültürlerin çoğu hızla dünüşüm geçirdi. Tek tanrıya benimsediler, yeni dinin heykellere tapınmayı yasaklaması nedeniyle putlara tapınmaya son verdiler. Bununla birlikte Iraklı tarihçi İbn al- Kalbi (doğumu M.S. 800) tarafından yazılan Kitap al-Asnam (Putların Kitabı) erken dönem dini inançlar ve dinin uygulamaları hakkında yazılmış çok önemli bir kaynaktır. Al-Lat, Al-Uzza ve Dhu Şara gibi farklı kültürlerden sayısız tanrıyı tanımlar.