Mümin Ve Müslümanın Farkı Nedir ?
Mümin ile müslüman/İslam ile iman, arasındaki fark nedir? Aralarındaki farkı bildiren ayet var mıdır?
Konuyla ilgili bir ayet meali şöyledir:
"Bedeviler "inandık" dediler. De ki: Siz iman etmediniz ama "İslam olduk." deyin. Henüz iman kalplerinize yerleşmedi. Eğer Allah'a ve Resulüne itaat ederseniz, Allah işlerinizden hiçbir şeyi eksiltmez. çünkü Allah çok bağışlayan, çok merhamet edendir." (Hucurat, 14)
rivayet olunduğuna göre bir kıtlık senesi Medine'ye gelmişler ve iki kelime-i şehadeti söylemişlerdi. Peygamber'e karşı: "Biz filan oğulları ve filan oğulları gibi sana savaş açmadık, ağırlık ve ailelerimizle geldik." diyorlar, sadaka gözetiyorlardı ve yaptıklarını peygambere bağışlatmak istiyorlardı, bu indi. De ki: Siz iman etmediniz. çünkü iman, yalnız dil ile ikrardan ibaret değil, yürekten sevgi ile güven ve inançla kesin bir şekilde tasdik olması gerekir. Bu ise anlatılacağı üzere henüz ortaya çıkmadı, yoksa müslüman olduk diye peygamberi minnettar etmeye kalkışılmazdı. Ve fakat henüz iman kalplerinize girmemiş olduğu halde İslam'a geldik, deyin, yani müslümanlığa karar verdik, sulha girdik deyin, böyle derseniz yalan söylememiş olursunuz.
çünkü harbin zıddı olan sulha girmek ve bağlanmak manasına İslam, savaşı terkedip de görünüşte karar vermekle oluşabilir. Halbuki kalpte sağlam tasdik olmadan iman ettik demek yalan olur. Burada sözün gelişi "iman ettik", demeyin ve fakat "İslam olduk" deyin, veya "siz iman etmediniz ve fakat İslam'a girdiniz" denilmektir. Fakat birincisi imanı söylemekten açıkça yasaklama şeklinde olacağı, ikincisi de Şer'an itibarının şartı olan iman, istenildiği halde İslamlarına kesin karar ifade edeceği için bunlardan sakınmak üzere nazmın üslubu bu nazik şekle dökülmüştür.
Fahreddin Razi burada "Mümin ile müslim ehl-i sünnete göre birdir. Nasıl olup da burada bu fark anlaşılabiliyor?" diye sorarak buna şöyle bir cevap verir:
"Genel ile özel'in farkı vardır. İman ancak kalp ile olur. Bazan onunla beraber lisan ile olur. İslam ise daha geneldir, fakat özel şeklinde genel ile özel birleşmiş olur."
Ragıb da Müfredat'ında şöyle der:
"İslam şeriatta iki kısımdır. Birisi imanın altındadır ki bu dil ile ikrardır. Bununla kan korunmuş olunur. Beraberinde itikat gerek olsun gerek olmasın " O A'rabiler inandık, dediler, de ki: Siz iman etdiniz fakat İslam'a geldik, deyin." ayetinde bu mana kastedilmiştir. Birisi de imanın üstündedir ki bunda dil ile ifade ile beraber hem kalben iman, hem vefa hem de Allah Teala'ya bütün kaza ve kaderinde teslimiyet vardır.
Nitekim İbrahim (a.s.) hakkında "Rabbi ona: "İslam ol" dediği anda, "Alemlerin Rabbına teslim oldum." dedi. (Bakara, 2/131) buyurulması böyledir. Bunun gibi "Allah nezdinde hak din ancak İslam'dır." (Al-i İmran, 3/19) ayeti ve "Beni müslüman olarak öldür." (Yusuf 12/101) ayeti de bu manayadır. Beni rızana teslim olan kullarından eyle, demektir. Şeytanın bağlamasından güvenli kıl manasına olması da caizdir.
İmam-ı Azam'a nisbet edilen Fıkh-ı Ekber'de de şöyle denilmiştir: İman, ikrar ve tasdiktir, İslam Allah Teala'nın emirlerine teslim olmak ve bağlanmaktır. Bundan dolayı iman ile islam arasında lügat yönünden fark vardır. Fakat şer'i hükümde İslam'sız iman, imansız İslam olmaz. Bu ikisi zahir ile batın, yüz ile astar gibidir. Din de iman ve İslam ve şeriatın hepsine birden konulan isimdir...
Demek olur ki yukarılarda "Allah nezdinde hak din ancak İslam'dır." (Al-i İmran, 3/19) ayetinde ve daha bazı yerlerde geçtiği üzere İslam kelimesi sözlükte asıl maddesi olan barış ve güven hemzesinin duhul ve müteaddi hale koyma ve diğer manalarına göre barış ve karşılıklı anlaşmaya girmek veya koymak, güvenliğe çıkarmak, kurtulmak veya kurtarmak; ihlas ve teslimiyet ve bağlanmak gibi birkaç manaya gelebildiğinden İslam ve iman kavramlarında sözlük bakımından çeşitli farklar bulunduğundan şeriat daha çok bunların ikisinin birlikte toplanmasına ve gerçekleşmesine itibar etmiş olmakla beraber sözlük anlamlarını da az çok gözden uzaklaştırmamış bulunmasından dolayı şer'i kullanılışta, üç mana meydana gelmiş olur.
Birincisi: Biri diğerinin şartı olmak, biri açık, biri gizli olma bakımından asıl bulunmak gibi bir anlam farkıyla beraber gerçek olarak meydana gelmesinde eşit, şeref ve haysiyette birbirine gerekli olmalarıdır. Mesela imanda islamın hem batında ihlas kavramı, hem zahirde teslim kavramı şart olduğu gibi islamda da iman, hakkında delil getirilen bir şey olmak üzere şarttır. Bundan dolayıdır ki Nisa Suresi'nde: "Size selam veya sulh veren kimseye mümin değilsin, demeyin." (Nisa, 4/94) buyurulmuş ve bu sebeble mümin ve müslim gerçekte bir sayılmıştır. Buna bilinen manasıyla İslam demek uygun olur.
İkincisi: İslam imandan daha genel ve onun bir başlangıcı olmak üzere imanın altında bir ikrar ve iman, İslam'ın bir gayesi olmak üzere üstünde delil gösterilen bir şey ifade etmesidir ki bu ayet bu mana üzere gelmiş ve Razi yalnız bu farkı kaydetmiştir. Bunu gerçek samimi müslümanlık karşılığında resmi müslümanlık diye de ifade edebiliriz. Bu henüz müslümanlık değil, müslümanlığa bir giriştir. Burada ihtar olunuşu da özellikle bu incelik içindir. Ve onun için "fakat siz islam oldunuz." diye tasdik buyurulmamış "İslam olduk, deyiniz" diye sözlük açısından ihtar yapılmıştır, bir de "Sadikune" karşılık olarak ifade edilmiştir.
üçüncüsü: İmandan daha özel ve onun bir kemali, bir gayesi olmak üzere üstünde olan İslam'dır ki "Bilakis, iyilerden olarak kim yüzünü Allah'a döndürürse." (Bakara, 2/112) buyurulduğu üzere ihsan mertebesini dahi kendisinde bulunduran ve "Allah nezdinde din ancak İslam'dır" (Al-i İmran, 3/19) gerçeğinin ifade ettiği ve "Muhakkak ki Allah yanında en değerli ve en üstün olanınız, O'ndan en çok korkanınızdır." hitabıyla da burada işaret ve teşvik buyurulan manadır. Bu manaya götürmek üzere buyuruluyor ki:
Ve Allah'a ve Resulüne itaat ederseniz, yani açıktan şehadet ile ikrar edildiği gibi kalben de samimiyetle imana yükselip olgun mümin, dosdoğru müslüman olmak üzere gereğince amel ederek Allah ve Resulünün emirlerini seve seve yerine getirirseniz Allah size amellerinizden hiçbirini eksik olarak ödemez, değerinden eksik ecir ile karşılamaz. çünkü Allah Gafur'dur, itaat edenlerin kusurunu bağışlar, Rahim'dir, rahmetinden ihsanı ile ecir verir.
Mümin nasıl olur, denilirse: müminler ancak o kimselerdir ki Allah ve Resulüne iman etmişlerdir, yani dilleriyle ikrar verdikleri gibi kalpleriyle de sağlam inanmışlardır. Sonra da işkillenmemiş, şüpheye düşmemişlerdir. Demek ki iman etmek için önce kalpten şüpheyi atmak şart olduğu gibi ileride devamı için şüpheden uzak olmak da şarttır. Onlar sonradan da şüpheye düşmemişlerdir. Mallarıyla, canlarıyla Allah yolunda cihad etmektedirler, yani Allah'a itaat yolunda her türlü zahmet ve sıkıntıya göğüs germektedirler; mallar ve canlar ile cihad, mali ve bedeni her türlü ibadeti içine alır. Ve işte onlar Sadıklar'dır, iman davasında sadık, verdikleri ikrara kalpleriyle ve fiilleriyle içten bağlılık göstermiş samimi müslümanlardır. De ki: Allah'a dininizi öğretiyor musunuz? Yani, Allah'a diyanetinizi, dindarlığınızı haber verip bildirmek mi istiyorsunuz ki biz iman ettik diyorsunuz.(bk. Elmalılı, Hak Dini, ilgili ayetin tefsiri)
Kaynak : Sorularla İslamiyet
Mümin ile müslüman/İslam ile iman, arasındaki fark nedir? Aralarındaki farkı bildiren ayet var mıdır?
Konuyla ilgili bir ayet meali şöyledir:
"Bedeviler "inandık" dediler. De ki: Siz iman etmediniz ama "İslam olduk." deyin. Henüz iman kalplerinize yerleşmedi. Eğer Allah'a ve Resulüne itaat ederseniz, Allah işlerinizden hiçbir şeyi eksiltmez. çünkü Allah çok bağışlayan, çok merhamet edendir." (Hucurat, 14)
rivayet olunduğuna göre bir kıtlık senesi Medine'ye gelmişler ve iki kelime-i şehadeti söylemişlerdi. Peygamber'e karşı: "Biz filan oğulları ve filan oğulları gibi sana savaş açmadık, ağırlık ve ailelerimizle geldik." diyorlar, sadaka gözetiyorlardı ve yaptıklarını peygambere bağışlatmak istiyorlardı, bu indi. De ki: Siz iman etmediniz. çünkü iman, yalnız dil ile ikrardan ibaret değil, yürekten sevgi ile güven ve inançla kesin bir şekilde tasdik olması gerekir. Bu ise anlatılacağı üzere henüz ortaya çıkmadı, yoksa müslüman olduk diye peygamberi minnettar etmeye kalkışılmazdı. Ve fakat henüz iman kalplerinize girmemiş olduğu halde İslam'a geldik, deyin, yani müslümanlığa karar verdik, sulha girdik deyin, böyle derseniz yalan söylememiş olursunuz.
çünkü harbin zıddı olan sulha girmek ve bağlanmak manasına İslam, savaşı terkedip de görünüşte karar vermekle oluşabilir. Halbuki kalpte sağlam tasdik olmadan iman ettik demek yalan olur. Burada sözün gelişi "iman ettik", demeyin ve fakat "İslam olduk" deyin, veya "siz iman etmediniz ve fakat İslam'a girdiniz" denilmektir. Fakat birincisi imanı söylemekten açıkça yasaklama şeklinde olacağı, ikincisi de Şer'an itibarının şartı olan iman, istenildiği halde İslamlarına kesin karar ifade edeceği için bunlardan sakınmak üzere nazmın üslubu bu nazik şekle dökülmüştür.
Fahreddin Razi burada "Mümin ile müslim ehl-i sünnete göre birdir. Nasıl olup da burada bu fark anlaşılabiliyor?" diye sorarak buna şöyle bir cevap verir:
"Genel ile özel'in farkı vardır. İman ancak kalp ile olur. Bazan onunla beraber lisan ile olur. İslam ise daha geneldir, fakat özel şeklinde genel ile özel birleşmiş olur."
Ragıb da Müfredat'ında şöyle der:
"İslam şeriatta iki kısımdır. Birisi imanın altındadır ki bu dil ile ikrardır. Bununla kan korunmuş olunur. Beraberinde itikat gerek olsun gerek olmasın " O A'rabiler inandık, dediler, de ki: Siz iman etdiniz fakat İslam'a geldik, deyin." ayetinde bu mana kastedilmiştir. Birisi de imanın üstündedir ki bunda dil ile ifade ile beraber hem kalben iman, hem vefa hem de Allah Teala'ya bütün kaza ve kaderinde teslimiyet vardır.
Nitekim İbrahim (a.s.) hakkında "Rabbi ona: "İslam ol" dediği anda, "Alemlerin Rabbına teslim oldum." dedi. (Bakara, 2/131) buyurulması böyledir. Bunun gibi "Allah nezdinde hak din ancak İslam'dır." (Al-i İmran, 3/19) ayeti ve "Beni müslüman olarak öldür." (Yusuf 12/101) ayeti de bu manayadır. Beni rızana teslim olan kullarından eyle, demektir. Şeytanın bağlamasından güvenli kıl manasına olması da caizdir.
İmam-ı Azam'a nisbet edilen Fıkh-ı Ekber'de de şöyle denilmiştir: İman, ikrar ve tasdiktir, İslam Allah Teala'nın emirlerine teslim olmak ve bağlanmaktır. Bundan dolayı iman ile islam arasında lügat yönünden fark vardır. Fakat şer'i hükümde İslam'sız iman, imansız İslam olmaz. Bu ikisi zahir ile batın, yüz ile astar gibidir. Din de iman ve İslam ve şeriatın hepsine birden konulan isimdir...
Demek olur ki yukarılarda "Allah nezdinde hak din ancak İslam'dır." (Al-i İmran, 3/19) ayetinde ve daha bazı yerlerde geçtiği üzere İslam kelimesi sözlükte asıl maddesi olan barış ve güven hemzesinin duhul ve müteaddi hale koyma ve diğer manalarına göre barış ve karşılıklı anlaşmaya girmek veya koymak, güvenliğe çıkarmak, kurtulmak veya kurtarmak; ihlas ve teslimiyet ve bağlanmak gibi birkaç manaya gelebildiğinden İslam ve iman kavramlarında sözlük bakımından çeşitli farklar bulunduğundan şeriat daha çok bunların ikisinin birlikte toplanmasına ve gerçekleşmesine itibar etmiş olmakla beraber sözlük anlamlarını da az çok gözden uzaklaştırmamış bulunmasından dolayı şer'i kullanılışta, üç mana meydana gelmiş olur.
Birincisi: Biri diğerinin şartı olmak, biri açık, biri gizli olma bakımından asıl bulunmak gibi bir anlam farkıyla beraber gerçek olarak meydana gelmesinde eşit, şeref ve haysiyette birbirine gerekli olmalarıdır. Mesela imanda islamın hem batında ihlas kavramı, hem zahirde teslim kavramı şart olduğu gibi islamda da iman, hakkında delil getirilen bir şey olmak üzere şarttır. Bundan dolayıdır ki Nisa Suresi'nde: "Size selam veya sulh veren kimseye mümin değilsin, demeyin." (Nisa, 4/94) buyurulmuş ve bu sebeble mümin ve müslim gerçekte bir sayılmıştır. Buna bilinen manasıyla İslam demek uygun olur.
İkincisi: İslam imandan daha genel ve onun bir başlangıcı olmak üzere imanın altında bir ikrar ve iman, İslam'ın bir gayesi olmak üzere üstünde delil gösterilen bir şey ifade etmesidir ki bu ayet bu mana üzere gelmiş ve Razi yalnız bu farkı kaydetmiştir. Bunu gerçek samimi müslümanlık karşılığında resmi müslümanlık diye de ifade edebiliriz. Bu henüz müslümanlık değil, müslümanlığa bir giriştir. Burada ihtar olunuşu da özellikle bu incelik içindir. Ve onun için "fakat siz islam oldunuz." diye tasdik buyurulmamış "İslam olduk, deyiniz" diye sözlük açısından ihtar yapılmıştır, bir de "Sadikune" karşılık olarak ifade edilmiştir.
üçüncüsü: İmandan daha özel ve onun bir kemali, bir gayesi olmak üzere üstünde olan İslam'dır ki "Bilakis, iyilerden olarak kim yüzünü Allah'a döndürürse." (Bakara, 2/112) buyurulduğu üzere ihsan mertebesini dahi kendisinde bulunduran ve "Allah nezdinde din ancak İslam'dır" (Al-i İmran, 3/19) gerçeğinin ifade ettiği ve "Muhakkak ki Allah yanında en değerli ve en üstün olanınız, O'ndan en çok korkanınızdır." hitabıyla da burada işaret ve teşvik buyurulan manadır. Bu manaya götürmek üzere buyuruluyor ki:
Ve Allah'a ve Resulüne itaat ederseniz, yani açıktan şehadet ile ikrar edildiği gibi kalben de samimiyetle imana yükselip olgun mümin, dosdoğru müslüman olmak üzere gereğince amel ederek Allah ve Resulünün emirlerini seve seve yerine getirirseniz Allah size amellerinizden hiçbirini eksik olarak ödemez, değerinden eksik ecir ile karşılamaz. çünkü Allah Gafur'dur, itaat edenlerin kusurunu bağışlar, Rahim'dir, rahmetinden ihsanı ile ecir verir.
Mümin nasıl olur, denilirse: müminler ancak o kimselerdir ki Allah ve Resulüne iman etmişlerdir, yani dilleriyle ikrar verdikleri gibi kalpleriyle de sağlam inanmışlardır. Sonra da işkillenmemiş, şüpheye düşmemişlerdir. Demek ki iman etmek için önce kalpten şüpheyi atmak şart olduğu gibi ileride devamı için şüpheden uzak olmak da şarttır. Onlar sonradan da şüpheye düşmemişlerdir. Mallarıyla, canlarıyla Allah yolunda cihad etmektedirler, yani Allah'a itaat yolunda her türlü zahmet ve sıkıntıya göğüs germektedirler; mallar ve canlar ile cihad, mali ve bedeni her türlü ibadeti içine alır. Ve işte onlar Sadıklar'dır, iman davasında sadık, verdikleri ikrara kalpleriyle ve fiilleriyle içten bağlılık göstermiş samimi müslümanlardır. De ki: Allah'a dininizi öğretiyor musunuz? Yani, Allah'a diyanetinizi, dindarlığınızı haber verip bildirmek mi istiyorsunuz ki biz iman ettik diyorsunuz.(bk. Elmalılı, Hak Dini, ilgili ayetin tefsiri)
Kaynak : Sorularla İslamiyet
