- Katılım
- 1 yıl 8 ay 20 gün
- Mesajlar
- 41
- Tepkime puanı
- 7
Leonardo da Vinci’nin yüzlerce yıllık eskizleri, yerçekiminin kilit yönlerini Galileo, Newton ve Einstein’dan çok önce anlamış olabileceğini gösteriyor.
Caltech’ten mühendisler, Leonardo da Vinci’nin yerçekimi anlayışının – tamamen doğru olmasa da – zamanının yüzyıllar ilerisinde olduğunu keşfettiler.
Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü’nün son araştırması, Leonardo da Vinci’nin defterlerindeki uzun zamandır unutulmuş diyagramlarabaktı. Üniversiteden yapılan açıklamaya göre, şu anda dijitalleştirilen bu defterler, 1500’lü yılların başından itibaren sürahiden düşen parçacıkların deneylerini gösteriyor ve yerçekiminin bir hızlanma şekli olduğunu gösteriyor.
1452’den 1519’a kadar yaşayan Da Vinci, bu kavramları keşfetmede eğrinin çok ilerisindeydi. 1604 yılına kadar Galileo Galilei, düşen bir nesnenin kapladığı mesafenin geçen zaman karesiyle orantılı olduğunu ve 17. yüzyılın sonlarına kadar Sir Isaac Newton’un nesnelerin birbirine nasıl çekildiğini açıklayan bir evrensel yerçekimi yasası geliştirmek için genişleteceğini teorize etmeyecekti. Da Vinci’nin birincil engeli, elindeki aletlerle sınırlıydı. Örneğin, nesneler düşerken zamanı tam olarak ölçmenin bir aracından yoksundu.
Da Vinci’nin eskizlerinden biri, yerçekiminin etkilerini anlamaya yardımcı olmak için bir sürahiden su dökmeyi içeren bir deneyi detaylandırıyor. Fotoğraf: British Library
Da Vinci’nin deneyleri ilk olarak Hans W. Liepmann Havacılık ve Tıp Mühendisliği Profesörü Mory Gharib tarafından, da Vinci tarafından yazılan ve bilim, sanat ve kişisel konuları kapsayan bir makale koleksiyonu olan Codex Arundel’de tespit edildi. 2017’nin başlarında, Gharib, yüksek lisans dersinde öğrettiği öğrencilerle tartışmak için da Vinci’nin akış görselleştirme tekniklerini araştırırken, yeni piyasaya sürülen Codex Arundel’deki bir kavanozdan dökülen kum benzeri parçacıkların oluşturduğu üçgenleri gösteren bir dizi eskiz fark etti.
Leonardo makalesinin baş yazarı Gharib, “Gözüme çarpan şey, çizdiği üçgenlerden birinin hipotenüsü üzerine ‘Equatione di Moti’ yazdığı zamandı – ikizkenar dik üçgen olanı” diyor. “Leonardo’nun bu ifadeyle ne demek istediğini görmek ilgimi çekti.”
Araştırmacılar, eskizleri analiz etmek için da Vinci’nin notlarını, sağdan sola okunan ünlü solak ayna yazısında yazılmış İtalyanca’ya çevirmek zorunda kaldılar. Araştırmacılar daha sonra bilgisayar simülasyonları kullanarak da Vinci’nin deneylerini gerçekleştirdiler.
Leonardo da Vinci’nin yerçekimini anlamak için yaptığı deney eskizlerinden birinin fotoğrafı. Fotoğraf: British Library
Da Vinci’nin notlarına göre, düşen malzemenin hızı aşağı doğru hızlanır ve parçacıklar düştükçe, artık sürahi tarafından etkilenmez, bunun yerine onları aşağı doğru çeken yerçekimi ile hızlandırılırlar. Ancak, o zamanlar, gözlemlerini bir denkleme çeviremedi.
“Gördüğümüz şey, Leonardo’nun bununla güreştiği, ancak düşen nesnenin mesafesinin t kuvvetine [zamanı temsil eden t] 2 ile orantılı olduğu için modelledi,” Chris Roh, çalışmanın ortak yazarı ve Cornell Üniversitesi’nde yardımcı doçent, açıklamada söyledi. “Bu yanlış, ama daha sonra bu tür yanlış denklemleri doğru şekilde kullandığını öğrendik.”
Gharib, “Leonardo Da Vinci’nin daha fazla deney yapıp yapmadığını veya bu soruyu daha derinlemesine araştırıp araştırmadığını bilmiyoruz” dedi. “Ancak 1500’lerin başında bu sorunla bu şekilde boğuşuyor olması, düşüncesinin ne kadar ileride olduğunu gösteriyor.”
Bulguları Leonardo dergisinde yayınlandı. Makalenin başlığı “Leonardo da Vinci’nin Yerçekiminin Bir İvme Biçimi Olarak Görselleştirilmesi”.
Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü
Caltech’ten mühendisler, Leonardo da Vinci’nin yerçekimi anlayışının – tamamen doğru olmasa da – zamanının yüzyıllar ilerisinde olduğunu keşfettiler.
Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü’nün son araştırması, Leonardo da Vinci’nin defterlerindeki uzun zamandır unutulmuş diyagramlarabaktı. Üniversiteden yapılan açıklamaya göre, şu anda dijitalleştirilen bu defterler, 1500’lü yılların başından itibaren sürahiden düşen parçacıkların deneylerini gösteriyor ve yerçekiminin bir hızlanma şekli olduğunu gösteriyor.
1452’den 1519’a kadar yaşayan Da Vinci, bu kavramları keşfetmede eğrinin çok ilerisindeydi. 1604 yılına kadar Galileo Galilei, düşen bir nesnenin kapladığı mesafenin geçen zaman karesiyle orantılı olduğunu ve 17. yüzyılın sonlarına kadar Sir Isaac Newton’un nesnelerin birbirine nasıl çekildiğini açıklayan bir evrensel yerçekimi yasası geliştirmek için genişleteceğini teorize etmeyecekti. Da Vinci’nin birincil engeli, elindeki aletlerle sınırlıydı. Örneğin, nesneler düşerken zamanı tam olarak ölçmenin bir aracından yoksundu.
Da Vinci’nin eskizlerinden biri, yerçekiminin etkilerini anlamaya yardımcı olmak için bir sürahiden su dökmeyi içeren bir deneyi detaylandırıyor. Fotoğraf: British Library
Da Vinci’nin deneyleri ilk olarak Hans W. Liepmann Havacılık ve Tıp Mühendisliği Profesörü Mory Gharib tarafından, da Vinci tarafından yazılan ve bilim, sanat ve kişisel konuları kapsayan bir makale koleksiyonu olan Codex Arundel’de tespit edildi. 2017’nin başlarında, Gharib, yüksek lisans dersinde öğrettiği öğrencilerle tartışmak için da Vinci’nin akış görselleştirme tekniklerini araştırırken, yeni piyasaya sürülen Codex Arundel’deki bir kavanozdan dökülen kum benzeri parçacıkların oluşturduğu üçgenleri gösteren bir dizi eskiz fark etti.
Leonardo makalesinin baş yazarı Gharib, “Gözüme çarpan şey, çizdiği üçgenlerden birinin hipotenüsü üzerine ‘Equatione di Moti’ yazdığı zamandı – ikizkenar dik üçgen olanı” diyor. “Leonardo’nun bu ifadeyle ne demek istediğini görmek ilgimi çekti.”
Araştırmacılar, eskizleri analiz etmek için da Vinci’nin notlarını, sağdan sola okunan ünlü solak ayna yazısında yazılmış İtalyanca’ya çevirmek zorunda kaldılar. Araştırmacılar daha sonra bilgisayar simülasyonları kullanarak da Vinci’nin deneylerini gerçekleştirdiler.
Leonardo da Vinci’nin yerçekimini anlamak için yaptığı deney eskizlerinden birinin fotoğrafı. Fotoğraf: British Library
Da Vinci’nin notlarına göre, düşen malzemenin hızı aşağı doğru hızlanır ve parçacıklar düştükçe, artık sürahi tarafından etkilenmez, bunun yerine onları aşağı doğru çeken yerçekimi ile hızlandırılırlar. Ancak, o zamanlar, gözlemlerini bir denkleme çeviremedi.
“Gördüğümüz şey, Leonardo’nun bununla güreştiği, ancak düşen nesnenin mesafesinin t kuvvetine [zamanı temsil eden t] 2 ile orantılı olduğu için modelledi,” Chris Roh, çalışmanın ortak yazarı ve Cornell Üniversitesi’nde yardımcı doçent, açıklamada söyledi. “Bu yanlış, ama daha sonra bu tür yanlış denklemleri doğru şekilde kullandığını öğrendik.”
Gharib, “Leonardo Da Vinci’nin daha fazla deney yapıp yapmadığını veya bu soruyu daha derinlemesine araştırıp araştırmadığını bilmiyoruz” dedi. “Ancak 1500’lerin başında bu sorunla bu şekilde boğuşuyor olması, düşüncesinin ne kadar ileride olduğunu gösteriyor.”
Bulguları Leonardo dergisinde yayınlandı. Makalenin başlığı “Leonardo da Vinci’nin Yerçekiminin Bir İvme Biçimi Olarak Görselleştirilmesi”.
Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü
