Forumtagram Genel Forum Sitesine Hoş geldiniz!

Foruma Üye Olmadan, Konu açamaz, Yorum yapamaz ve Üyelerimizle Etkileşimde Bulunamazsınız. :)

Üye Ol!

Herkes kendi yüreği kadar anlar, yürek yazar, dil susar….

  • Konuyu Başlatan Konuyu Başlatan İlkiz
  • Başlangıç tarihi Başlangıç tarihi
Katılım
9 gün
Mesajlar
183
Tepkime puanı
114
Konum
Yıldızlardan
İnsan en çok kendini anlattığı zaman yorulur. Güneşe çıplak gözle bakmak gibidir; içinden geçenleri anlatmak. Oysa ki susmak tüm zayıflıkları örten kalın bir örtüdür. Kendini görmemek için sert duvarlara ihtiyaç yoktur. İnce bir düşüncenin zarif kuyularına narince inip kaybolabilir insan...

Aksine yürümeyi severim. Kış mevsimi kadar dokunaksız sevebilirim. Tabiat kadar sade ve soğuk olabilirim. Nasıl olsa yazlar gelecektir. Ya da her yaz bir kışa doğru kaçınılmaz sonu getirecektir.
 
Hissettiklerimi yazıyorsam hissetmenin ateşini azaltmak için başka çare olmadığından.

İtiraflarım önemli değil çünkü hiçbir şey önemli değil. Hissettiklerimle manzaralar çiziyorum ben…
 
Bilindik olan her zaman güvenlidir. Cehennem bile olsa hangi ateşin içinde olduğunu bilir insan ve buna göre bir dayanma biçimi geliştirir. Tanıdık ve bilindik olan her şey her zaman geniş bir konfor sağlar…
 
Hiçbir şeyin garantisi yok.Güzel olan bu değil mi zaten?Sonunda zafer mi var, hüzün mü, pişmanlık mı var mücadele mi? Belli değil...

Ama şu bellidir ki bilinmeyene cesaret etmek her zaman kazançtır. Kaybettiklerin de kazanca dönüşür bu yolda pişmanlıkların da...
 
Tutkularım kötülüğü, ölümü yenmeye yetmişti, karanlık günler gerideydi. Her sabah neşeyle uyanıyor, tan ağarmadan kalkıyor, yeni günü karşılamak için sabırsızlanıyorum…
 
Benim kadar hayal kurmaya alışkın çok az insan var; dolayısıyla pek az insan böylesi hayallerin sırf estetik açıdan mümkün olduğunu görüp, gülüp geçecek kadar akıllıdır.

En küçük durum bile zihnimde binbir çeşit kurgu dönmesine sebep oluyor. Kağıda dökmek istemiyor değilim aslında fakat o beceriye ve sabra sahip değilim…
 
Bezginliklerle, sahte özverilerle dokunmuş bir akşam hüznü, en ufak bir duygulanmada hemen kendini gösteren bir can sıkıntısı, tutulmuş bir hıçkırığa ya da ansızın ortaya çıkan bir gerçeğe benzeyen bir acı…
 
Öyle anlar oluyor ki sıradan yaşamın her ayrıntısı, yalnızca varlığıyla bile ilgimi çekiyor, her şeyi açık seçik okuyabilme derdine düşüyorum.

Sanki nefes alıp vermek bile inanılmaz keyifli bir eyleme dönüşüyor, içten bir huzur ve sebepsiz mutluluk hissediyorum öyle anlarda…
 
Bu bağlantı ziyaretçiler için gizlenmiştir. Görmek için lütfen giriş yapın veya üye olun.


Ne zaman kurabiye yapsam, mırıldanırım bu dizeleri .. :-)

Dokunsalar dağılırdı iyi pişmiş kurabiyeler gibi kalbimiz
Kıtırdı ve çıtırdı
Nedense iki kuşun ismine benzerdi kalbimiz
Biz böyleydik işte, lezzetimiz de böyle... böyle... böyle...
 
Geri
Üst Alt