Çok eskiden bir kralla 3 kızı vardı. Kızların hepsi güzeldi de Psykhe’nin yeryüzünde eşi benzeri yoktu. Bazıları Aphrodite’nin bile onun yanında sönük kaldığını söyler. Dünyanın her tarafından onu görmek için insanlar gidiyordu kralın sarayına. Bu en çok Aphrodite’yi kızdırıyordu. Aphrodite, Psykhe’yi cezalandırmak için bir yol düşündü. Oğlu Eros’u çağırdı yanına. “Ünlü oklarından birini ona sapla ve dünyanın en iğrenç en çirkin yaratığına tutulsun,” dedi.
Bunu söylerken bir şeyi unutmuştu tanrıça; oğlunun da kralın kızına aşık olabileceğini…
Eros, kızın güzel yüzüne bakar bakmaz aşık oldu. Annesine bir şey demedi, sevgisini anlatmadı. Aphrodite ise dileğinin yerine geldiğini sanarak, rahatladı.
Ve aradan zaman geçti. Psykhe hiç kimseye aşık olmuyordu. Ablalarının ikisi de evlendi. Onu hiç kimseler istemedi. Herkes onun güzelliğinin eşsiz olduğunu söylüyor, ama evlenmeye gelince bir başkasıyla evleniyordu.
Güzel kızın annesi ve babası Apollon’un tapınağına gidip bilgi aldılar. Korkunç şeyler söyledi Apollon; Eros gidip derdini tanrıya anlatmıştı. Psykhe’ye kara elbiseler giydirilmesini, kayalıklı bir tepeye tek başına bırakılmasını, kanatlı, çirkin bir yılanın gelerek onu kendisine eş olarak alacağını bildirdi.
Bütün saray yasa büründü. Tanrıların sözünden çıkılır mıydı hiç? Dediklerini yaptılar. Psykhe, ağlayan anne babasına: “Biliyordum, ölümsüzler güzelliğimi nasıl olsa çekemeyeceklerdi. Hadi gidin artık; sonumun geldiğine seviniyorum,” dedi.
Psykhe karanlık tepede otururken tatlı bir rüzgar başladı. Zephyros’du bu. Ağlayan, titreyen güzel kızı havaya kaldırdı. İnce soluğuyla uzaklara, çiçeklerin, çimenlerin kapladığı bir çayıra taşıdı onu. O kadar sessiz ve rahat bir yerdi ki Psykhe’yi uyku bastırdı.
Uyandığı zaman bir sarayın yanında buldu kendini. Güzel kız tam kapıdan girerken bir ses duydu “Korkma gir, burası senin sarayındır.”
Güzelce temizlenen ve yemeğini yiyen Psykhe, kocasının da kendisiyle birlikte olacağını biliyordu. Öyle de oldu. Yatağına çekilince birinin gelip yanına uzandığını, kulağına tatlı tatlı fısıldadığını duydu. Kocasını görmedi ama korkunç ve çirkin bir canavar olmadığı besbelliydi.
Günler kocasını henüz görmemiş de olsa güzel geçiyordu onun için. Bir gece kocası, “Kardeşlerin, senin bırakıldığın tepeye tırmanıyorlar, onları görmemelisin, onlarla konuşmamalısın. Yoksa başımıza büyük bir kötülük gelir, ayrılmak zorunda kalırız,” dedi. Güzel kız söz verdi kocasına. Ama ertesi gününü ağlamakla geçirdi.
Kocası “Peki o zaman, kardeşlerini buraya getireceğim ama onların dediklerini yapmamalısın,” dedi.
Ertesi sabah Zephyros kardeşlerini saraya getirdi. Sevinç içinde kucaklaştılar. Onun zenginliğini gören 2 kardeşin yüreklerini kıskançlık kapladı. Psykhe tekrar kardeşlerini görmek istediğini söyledi kocasına. Kocası dediklerini yapmamasını tekrarlayarak kabul etti. Böylelikle 3 kardeş zaman zaman buluştular. Kötü yürekli ablalar, kocasının kanatlı bir yılan olduğunu bir gün kendisini yiyeceğini söylediler. Güzel kızın içini kuşku kapladı.
Kocası çirkin birine benzemiyordu, ama neden onu görmesine izin vermiyordu? Gündüzleri neden kaçıyordu kendinden? Ablaları ona akıl verdi. Yanına bir lambayla bıçak almalısın, ondan önce sen öldürmelisin onu…
Öldürmeden önce kocasının yüzünü görmek isteyen Psykhe, kocası uyuyunca usulca kalktı ve lambayı yakarak yatağın üstüne tuttu. Karşısında yeryüzünün en yakışıklı delikanlısı duruyordu. Eli titredi, kocasını öldüremeyecekti. O anda lambadan sıçrayan bir damla yağ, delikanlının omzuna düştü. Kocası tek kelime bile etmeden kaçıp gitti. Psykhe onun arkasından dışarıya fırladı. Bir ses geldi kulağına: “Güvenin olmadığı yerde, Aşk yaşayamaz!”
“Aşk Tanrısı!” diye düşündü Psykhe. Meğer benim kocam Aşk Tanrısı Eros’un ta kendisiymiş. Ömrümün sonuna kadar da olsa arayacağım belki beni bağışlar diyerek yola koyuldu güzel kız. Dünyayı dolaşmaya başlayıp Eros’un nerde olduğunu soruyordu herkese. Sonunda tanrılara yalvarmaya başladı. Ama kimse Aphrodite’nin öfkesini üstüne çekmek istemiyor, ona yardım etmiyordu.
Son çare Aphrodite’ye gitmeye karar verdi. Zaten Aşk Tanrısı da büyük bir öfkeyle onu arıyordu. Kocasına kavuşmak isteyen Psykhe “Sizin yanınızda çalışmak, sevginizi kazanmak istiyorum,” dedi. Aphrodite ise bunun için ona vereceği işleri halletmesini söyledi. Önce koca bir buğday, arpa yığınını önüne koydu. Bunları akşama kadar her çeşidini bir köşeye ayırmasını istedi. Binlerce karınca yardımına yetişti bu görevi tamamladı.
Sonra ırmağın kıyısındaki altın postlu koyunların tüylerinden biraz istedi. Fakat yanlarına yaklaşamayacak kadar tehlikeliydi onlar. Bu sefer de sazlar yetişti yardımına.
Ertesi gün kara ırmak Styks’in kaynağından bir tas su istedi. Çağlayanın yanına bile yaklaşılmıyordu. Bu sefer de kargalar yetişti yardımına güzel kızın.
Sonra yeraltına Persephone’nin yanına gidip bir kutu güzellik getirmesini istedi. Psykhe, kutuyu açıp güzelliğinin birazını kendine almak istedi. Kutuyu açtı ama içi bomboştu. Güzel kızın ansızın uykusu geldi..
Bu arada Eros, annesinin kendisini kapattığı odanın penceresinden kaçmış, karısını aramaya koyulmuştu. Psykhe’yi uyur bulunca öyle sevindi ki, karısını kucaklayarak Zeus’un yanına gitti. Psykhe’yle evlenmek istediğini söyledi. Zeus bu isteğini kabul etti ve ekledi “Değil Aphrodite, tüm ölümsüzler birleşse engel olamayacaklar.”
Zeus tanrıları toplayarak Zeus ve Psykhe’nin evlendiğini bildirdi. Psykhe’ye de ambrosia yedirerek onu ölümsüz kıldı. Bu serüven mutlu bir sonla bitti. Aşk ve Ruh (Psykhe’nin adı bu anlama gelir) birbirini bulmuştu; bu birlik de hiç bozulmayacak sonsuza kadar sürecekti.
Bunu söylerken bir şeyi unutmuştu tanrıça; oğlunun da kralın kızına aşık olabileceğini…
Eros, kızın güzel yüzüne bakar bakmaz aşık oldu. Annesine bir şey demedi, sevgisini anlatmadı. Aphrodite ise dileğinin yerine geldiğini sanarak, rahatladı.
Ve aradan zaman geçti. Psykhe hiç kimseye aşık olmuyordu. Ablalarının ikisi de evlendi. Onu hiç kimseler istemedi. Herkes onun güzelliğinin eşsiz olduğunu söylüyor, ama evlenmeye gelince bir başkasıyla evleniyordu.
Güzel kızın annesi ve babası Apollon’un tapınağına gidip bilgi aldılar. Korkunç şeyler söyledi Apollon; Eros gidip derdini tanrıya anlatmıştı. Psykhe’ye kara elbiseler giydirilmesini, kayalıklı bir tepeye tek başına bırakılmasını, kanatlı, çirkin bir yılanın gelerek onu kendisine eş olarak alacağını bildirdi.
Bütün saray yasa büründü. Tanrıların sözünden çıkılır mıydı hiç? Dediklerini yaptılar. Psykhe, ağlayan anne babasına: “Biliyordum, ölümsüzler güzelliğimi nasıl olsa çekemeyeceklerdi. Hadi gidin artık; sonumun geldiğine seviniyorum,” dedi.
Psykhe karanlık tepede otururken tatlı bir rüzgar başladı. Zephyros’du bu. Ağlayan, titreyen güzel kızı havaya kaldırdı. İnce soluğuyla uzaklara, çiçeklerin, çimenlerin kapladığı bir çayıra taşıdı onu. O kadar sessiz ve rahat bir yerdi ki Psykhe’yi uyku bastırdı.
Uyandığı zaman bir sarayın yanında buldu kendini. Güzel kız tam kapıdan girerken bir ses duydu “Korkma gir, burası senin sarayındır.”
Güzelce temizlenen ve yemeğini yiyen Psykhe, kocasının da kendisiyle birlikte olacağını biliyordu. Öyle de oldu. Yatağına çekilince birinin gelip yanına uzandığını, kulağına tatlı tatlı fısıldadığını duydu. Kocasını görmedi ama korkunç ve çirkin bir canavar olmadığı besbelliydi.
Günler kocasını henüz görmemiş de olsa güzel geçiyordu onun için. Bir gece kocası, “Kardeşlerin, senin bırakıldığın tepeye tırmanıyorlar, onları görmemelisin, onlarla konuşmamalısın. Yoksa başımıza büyük bir kötülük gelir, ayrılmak zorunda kalırız,” dedi. Güzel kız söz verdi kocasına. Ama ertesi gününü ağlamakla geçirdi.
Kocası “Peki o zaman, kardeşlerini buraya getireceğim ama onların dediklerini yapmamalısın,” dedi.
Ertesi sabah Zephyros kardeşlerini saraya getirdi. Sevinç içinde kucaklaştılar. Onun zenginliğini gören 2 kardeşin yüreklerini kıskançlık kapladı. Psykhe tekrar kardeşlerini görmek istediğini söyledi kocasına. Kocası dediklerini yapmamasını tekrarlayarak kabul etti. Böylelikle 3 kardeş zaman zaman buluştular. Kötü yürekli ablalar, kocasının kanatlı bir yılan olduğunu bir gün kendisini yiyeceğini söylediler. Güzel kızın içini kuşku kapladı.
Kocası çirkin birine benzemiyordu, ama neden onu görmesine izin vermiyordu? Gündüzleri neden kaçıyordu kendinden? Ablaları ona akıl verdi. Yanına bir lambayla bıçak almalısın, ondan önce sen öldürmelisin onu…
Öldürmeden önce kocasının yüzünü görmek isteyen Psykhe, kocası uyuyunca usulca kalktı ve lambayı yakarak yatağın üstüne tuttu. Karşısında yeryüzünün en yakışıklı delikanlısı duruyordu. Eli titredi, kocasını öldüremeyecekti. O anda lambadan sıçrayan bir damla yağ, delikanlının omzuna düştü. Kocası tek kelime bile etmeden kaçıp gitti. Psykhe onun arkasından dışarıya fırladı. Bir ses geldi kulağına: “Güvenin olmadığı yerde, Aşk yaşayamaz!”
“Aşk Tanrısı!” diye düşündü Psykhe. Meğer benim kocam Aşk Tanrısı Eros’un ta kendisiymiş. Ömrümün sonuna kadar da olsa arayacağım belki beni bağışlar diyerek yola koyuldu güzel kız. Dünyayı dolaşmaya başlayıp Eros’un nerde olduğunu soruyordu herkese. Sonunda tanrılara yalvarmaya başladı. Ama kimse Aphrodite’nin öfkesini üstüne çekmek istemiyor, ona yardım etmiyordu.
Son çare Aphrodite’ye gitmeye karar verdi. Zaten Aşk Tanrısı da büyük bir öfkeyle onu arıyordu. Kocasına kavuşmak isteyen Psykhe “Sizin yanınızda çalışmak, sevginizi kazanmak istiyorum,” dedi. Aphrodite ise bunun için ona vereceği işleri halletmesini söyledi. Önce koca bir buğday, arpa yığınını önüne koydu. Bunları akşama kadar her çeşidini bir köşeye ayırmasını istedi. Binlerce karınca yardımına yetişti bu görevi tamamladı.
Sonra ırmağın kıyısındaki altın postlu koyunların tüylerinden biraz istedi. Fakat yanlarına yaklaşamayacak kadar tehlikeliydi onlar. Bu sefer de sazlar yetişti yardımına.
Ertesi gün kara ırmak Styks’in kaynağından bir tas su istedi. Çağlayanın yanına bile yaklaşılmıyordu. Bu sefer de kargalar yetişti yardımına güzel kızın.
Sonra yeraltına Persephone’nin yanına gidip bir kutu güzellik getirmesini istedi. Psykhe, kutuyu açıp güzelliğinin birazını kendine almak istedi. Kutuyu açtı ama içi bomboştu. Güzel kızın ansızın uykusu geldi..
Bu arada Eros, annesinin kendisini kapattığı odanın penceresinden kaçmış, karısını aramaya koyulmuştu. Psykhe’yi uyur bulunca öyle sevindi ki, karısını kucaklayarak Zeus’un yanına gitti. Psykhe’yle evlenmek istediğini söyledi. Zeus bu isteğini kabul etti ve ekledi “Değil Aphrodite, tüm ölümsüzler birleşse engel olamayacaklar.”
Zeus tanrıları toplayarak Zeus ve Psykhe’nin evlendiğini bildirdi. Psykhe’ye de ambrosia yedirerek onu ölümsüz kıldı. Bu serüven mutlu bir sonla bitti. Aşk ve Ruh (Psykhe’nin adı bu anlama gelir) birbirini bulmuştu; bu birlik de hiç bozulmayacak sonsuza kadar sürecekti.
