Elimi Sallasam; El, Veda Eder Aşka
Yabana atma bu aşkı.
Ya içine at, ya bana…
Seni seviyorum,
Yasak bir dinin günah emirleri gibi inanıyorum gözlerine.
Ben en çokta bu yüzden yanacağım, biliyorum.
İman kemiğine alnımı koymak isterim yine de,
Yüreğinde kopan kıyamete kulak vermek istiyorum.
Ve benim yatacak bir yerim bile yok ölünce,
Göğsünün soluna gömülmek istiyorum…
Boynundan öpüyorum asi kadın her gidişini,
Büktüğün boynumun acısını boynundan çıkarır gibi
Kirpiklerinden,
Parmaklarını açtığında düştüğüm o avuç içlerinden,
Ve ısmarlaşır gibi uğurlayarak birbirimizi ısmarlama aşklara,
Son kez alnından öpüyorum kadın, seni…
Soluyorum…
Suya doymuş ama ışığa aç bir çiçek gibi saksısında.
Renklerim birbirine karışıyor, bulanıklaşıyorum.
Soluyorum,
Enseme bıraktığın o son nefesi son kez.
Kokunu bıraktığın yerden kokmaya başlıyor ölü tenim.
Yavaşça solunumum duruyor,
Sen solum oluyorsun.
Ve sonra sağ kalıyorsun iç savaşlarımda.
Beynime sokuyorum gittiğin o yolların en uç noktalarını.
Beyin ölümüm gerçekleşiyor ardından, bakarken.
Susuyorsun,
Doğmamış bütün aşklar hayat suyunda boğulurken…
Elimi sallasam; el, veda eder aşka.
Bir ülkenin bayrağı yarıya iner apansız,
Ve harfsiz kalır tüm dillerin alfabesi bir konuşsam.
Ağlasam,
Bir ağlasam kıskanır Kızılırmak gözlerimden dudaklarıma uzanan,
Dünyanın en uzun akarsuyunu,
Ve utanır Kızıldeniz göz çukurlarımın kızıllığından.
Ağlasam ışık kırılır gözyaşımda,
Gök, kuşağını reddeder evlatlığından…
Tüm gazetelere manşetlik bir ‘ah çektim’ sen gidince.
Terk edişmiş bir şekilde bulunursa bir gün cesedim,
İşte o gazetelerden örtülsün üzerime…
Ve teşhisim,
‘terk edilmiştir’ diye geçsin belgelere…
Titreyişinden öpüyorum kadın seni,
‘üzgünüm’ diyişinden…
Üzüldüğün,
Ve üzüldüğünü söylediğin yerden öpmek isterken…
Bu yüzden nefesim ılıman bir iklim şimdi,
Dudaklarım olabildiğine kurak.
Gecelerin bu kadar karanlık oluşunun nedeni olmayışın aslında,
Canımın canına karışmadığından ar damarım böyle çatlak…
Güçsüzlüğüm elimden tutmadığından,
Ve kaldırmadığından düşüşlerimde,
Bu yüzden kirpiklerim okyanuslar kadar ıslak.
Yüzünün eksikliğinden çirkinim.
Hep bu yüzden,
Çaresizliğim…
Onca şeyden sonra,
Bana yaşattığın ne varsa, özetliyorum.
‘Özlüyorum…’
Yabana atma bu aşkı.
Ya içine at, ya bana…
Seni seviyorum,
Yasak bir dinin günah emirleri gibi inanıyorum gözlerine.
Ben en çokta bu yüzden yanacağım, biliyorum.
İman kemiğine alnımı koymak isterim yine de,
Yüreğinde kopan kıyamete kulak vermek istiyorum.
Ve benim yatacak bir yerim bile yok ölünce,
Göğsünün soluna gömülmek istiyorum…
Boynundan öpüyorum asi kadın her gidişini,
Büktüğün boynumun acısını boynundan çıkarır gibi
Kirpiklerinden,
Parmaklarını açtığında düştüğüm o avuç içlerinden,
Ve ısmarlaşır gibi uğurlayarak birbirimizi ısmarlama aşklara,
Son kez alnından öpüyorum kadın, seni…
Soluyorum…
Suya doymuş ama ışığa aç bir çiçek gibi saksısında.
Renklerim birbirine karışıyor, bulanıklaşıyorum.
Soluyorum,
Enseme bıraktığın o son nefesi son kez.
Kokunu bıraktığın yerden kokmaya başlıyor ölü tenim.
Yavaşça solunumum duruyor,
Sen solum oluyorsun.
Ve sonra sağ kalıyorsun iç savaşlarımda.
Beynime sokuyorum gittiğin o yolların en uç noktalarını.
Beyin ölümüm gerçekleşiyor ardından, bakarken.
Susuyorsun,
Doğmamış bütün aşklar hayat suyunda boğulurken…
Elimi sallasam; el, veda eder aşka.
Bir ülkenin bayrağı yarıya iner apansız,
Ve harfsiz kalır tüm dillerin alfabesi bir konuşsam.
Ağlasam,
Bir ağlasam kıskanır Kızılırmak gözlerimden dudaklarıma uzanan,
Dünyanın en uzun akarsuyunu,
Ve utanır Kızıldeniz göz çukurlarımın kızıllığından.
Ağlasam ışık kırılır gözyaşımda,
Gök, kuşağını reddeder evlatlığından…
Tüm gazetelere manşetlik bir ‘ah çektim’ sen gidince.
Terk edişmiş bir şekilde bulunursa bir gün cesedim,
İşte o gazetelerden örtülsün üzerime…
Ve teşhisim,
‘terk edilmiştir’ diye geçsin belgelere…
Titreyişinden öpüyorum kadın seni,
‘üzgünüm’ diyişinden…
Üzüldüğün,
Ve üzüldüğünü söylediğin yerden öpmek isterken…
Bu yüzden nefesim ılıman bir iklim şimdi,
Dudaklarım olabildiğine kurak.
Gecelerin bu kadar karanlık oluşunun nedeni olmayışın aslında,
Canımın canına karışmadığından ar damarım böyle çatlak…
Güçsüzlüğüm elimden tutmadığından,
Ve kaldırmadığından düşüşlerimde,
Bu yüzden kirpiklerim okyanuslar kadar ıslak.
Yüzünün eksikliğinden çirkinim.
Hep bu yüzden,
Çaresizliğim…
Onca şeyden sonra,
Bana yaşattığın ne varsa, özetliyorum.
‘Özlüyorum…’
