Çok Sevdiğimdendi Benim "Değersizliğim"...!

Benim "İyi" ve "Değerli" Olduğumu Düşünenler, Her Zaman Oldular Bana En Az Değeri Verenler...
O Kadar Değerliydim de Madem Yanıma mı Yakıştıramadılar Kendilerini?
Kendileri Kötüydüler de Bu İyiye Onun Gibi Bir İyi mi Gerek Dediler?
Dediler de Yüzüstü Bırakıp Gittiler!
Yoksa Ben mi Yakışmadım Yanlarına?
Anlayamadım, Anlayamıyorum, Anlayamayacağım!!
"Sen İyisin" "Sen Kıymetlisin" ler?
Anladığım Şeyler de Oldu Tabi…
Onlar Benim Yoğun Duygularımı Hak Etmek İçin Hiç Bir Şey Yapmadılar ki!
Böylesi Bir Sevginin Hak Edeni Olmak İçin Çaba Göstermelerine Gerek Kalmadığından Değil miydi Zaten?
Bana Gösterilen Önemsizlik, Bana Verilen Değersizlik?
Bu Kadar Bedavaydı İşte Bu Yüzden...
Onların Gözünde Benim Hissettiklerim!!
Bu Kadar Önemsizdim Ben İşte Bu Yüzden...
Çok Sevdiğimdendi Benim "DEĞERSİZLİĞİM"...!


Yakınlığın Kadar Uzaklığın da Var...
Kelimelerin Buz Gibi...
Ne Diyeceğimi, Nasıl Davranacağımı Bilmiyorum...
Bildiğim Tek Şey Korktuğun...
Korkularını Yüreğinde Barındırdığın...
Tıpkı Ben Gibi...
Yakınlaştıkça Sana Uzaklaştın Benden...
Uzaklaşmayı Seçtim Senden...
Uzaklaşınca Yakınlaşırsın Belki Diye..
Saçma Bir Düşünce Farkındayım..
Saçmalamakta Duygulardan İbaret Değil mi?

İşte Bir Gün Daha Bitti...
İçimde Korkular Daha da Büyüdü..
Yaşlar Dinmek Bilmedi...
Bir Bedel Bu Kadar Ağır Olmamalı...
Bu Kadar Uzamamalı Dedim...
Sadece Ben Dinledim Söylediklerimi...
Sadece Ben...
Dilimde Takılı Kelimeler Söylemek İstedikçe Daha da Köreldim...
Yutkundum Harfleri Tek Tek...
Zehir Gibi...
Şarkılar Anlatır Oldu Yüreğimi...
Şarkılar Anlatır Oldu Puslu Sevdamı...
Kaybetmek Alın Yazım Sanki...
"Vazgeçenler Kaybedenlerdir" Derler...
Ben Vazgeçmeden Kaybedenlerdenim...
Ve Gün Gelecek...
Sende Kaybettiklerimin Arasında Olacaksın Ben İstemeden...
Sen de Gideceksin Kendi Kararların Doğrultusunda...
Vazgeçenlerden Olacaksın...!


Sustum, Suskunluğumun En Hastalıklı Cümleleri İndi Kalbime.
Neden, Diyebildim Sadece, Neden?
Şimdi, Parçalara Ayrıldı Gülüşlerim...
Kırıldı, Battı, Kanattı...
Tıpkı Cam Gibi...!
Sabaha Kadar, Tüm Denizleri, Bulutları, Çağlayanları Akıttım Gözlerimden...
Uçurumdan Aşağıya Salınan Her İntihar Gibi, Tek Tek Boşluğa Düştü Gözyaşlarım...
Yüreğime Baktım, Koskoca Bir Ayak İzi Vardı, İnanamadım...
Sevgilim, Üzerine Basıp mı Geçtin Sevdamızın?
Hangi Balı Akıtamadım ki Dudaklarına, Başka Tenlerin Tadında Kaldı Aklın?
Hangi Duyguyu Yarım Bıraktım ki Ben, Başka Hayatlarda Tamamlamaya Kalktın?
Şimdi Gidiyorsun, Hadi Git!
Ve Unut, Satırlarına Yağmurlar Yağdırdığın, Bu Saf Kadını...
Hadi, Git!
Ama Dikkat!
Yokluğuma Bile Yayıldı Cam Kırıkları...!


Yar Deyince Kalem Elden Düşmüyorsa Yar Değildir...
Yar'dır ki, Ölüme de Götürür, Yaşamın Sırrını da Verir Titrek Avuçlarında...
Yar O'dur ki, Ölür Yaşamak İçin ve Yaşar Uğruna Ölmek İçin...
Oysa ki Böyleydi Sevda, Çekilen Bir Kılıçtı Kınından...
Veya Suya Yazılan Bir Yazı, Ötelere Giden Bir Yol...
Yol'suz Kaldık Şimdi... Çulsuzuz Bu Sevdadan Yana...
Adımız Sanımız Okunmuyor Şiirlere Düşülen Ezik Bükük Mısralarda...
Ya Biz Yoktuk, Ya da Biz Hiç Yazılmadık ve Bir O Kadar Tanınmadık...
O Kadar Tanınmıyorduk İşte...
Bütün Kalabalıkların Habersiz'liklerinin Yabancı Bakışları Üzerimizde... ..
Öylesine Bakılmadık Bir Sevdadayız Şimdi...
Ya Ben'i Düşünüyorsun, Ya da Ben'sizliği Diyorum...
Bıçağın Her İki Yüzü de Keskin Artık...
Ne Tarafa Çevirsen Bir Yanını Kesiyor Buz Kesmiş Ben'li ve Ben'siz Yalnızlığın...
Gece'yim Diyorsun, Kaybolup Gidiyorsun Dipsiz Karanlıklarında...
Uzatıyorum Elimi, Çekip Çıkarmak İstiyorum, Beni de Kanatıyor Yalnızlığın...
Ya Gel Artık "Yalnız" Benimle Ol Veya "Yalnız" Kal Ben'imle Ol...
Bıçağın İki Yüzüdür Bu İşte; Yalnızlığın Bir Garip Terennümü...
Ve Bir Gölgedir Artık Bıçağın İki Yüzü Her Lahza Adım Adım Peşinde Yürüyen...
Artık Mantığın Öldüğü Bir Yerdeyim...
Son Soluklarını Çoktan Verdi, Bir "Gece" Kollarımda Can Verdiği An...
Habersizdin ve Belki Yine Kimsesizdin Veya Kimsesiz Olduğunu Zannediyordun...
Belki de Bütün "Çekingenliğinle", Bütün "Tutukluğunla" Bütün "Saygınla" Susuyor...
Susuyor ve Kaçıyordun...
Kaçak Bir Sevdadasın, Belki Bir Daha Dönmeyeceksin..
Hiç Bir Liman Vermeyecek Seni, Hiç Bir Rüzgar Kokun Dolmayacak...
Ama Olsun,
Ben Mantığın Bittiği Yerdeyim, Sen İse Kaçak...!