Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde çok güzel bir çilekli orman varmış. Bütün çocuklar bu sokağa gelir, istedikleri kadar çilek yerlermiş. Günlerden bir gün Ali isimli bir çocuk, annesi ile yolda geziyormuş. Yolda gezerken bir sürü çocuk ile karşılamış. Çocuklar birbirleri ile sevinç içinde gülerek oyunlar oynuyorlarmış. Ali ise bu durumu görünce çok şaşırmış. Çünkü onun yaşadığı mahallede kimse birbirleri ile oyunlar oynamazmış. Ali dikkatini bir türlü çocuklardan ayıramamış. Çocuklar hem birbirleri ile oyun oynuyor aynı zamanda da bir şeyler yiyorlarmış.
Ali annesinden izin alıp çocukların yanına gitmiş. Çocuklara nasılsınız çocuklar demiş. Çocuklar ise hiç oralı olmamışlar, o kadar güzel oyun oynuyorlarmış Ali’nin sesini bile duymamışlar. Ali, çocukların eline baktığı zaman çilekli şeker yediklerini görmüş. Şeker o kadar güzelmiş ki, Ali ne kadar da güzel şeker yiyorlar diye düşünmüş. Şekerden etrafa buram buram çilek kokusu yayılırken Ali çocuklara, ellerindeki şekerlerin nereden geldiğini sormuş. Çocuklar az ötedeki ormandan geldiğini söylemişler. Ali bu durumu çok merak etmiş. Nasıl olur da bir ormanda şeker yetişir diye düşünmüş. Merak ettiği ormana kendi kendine gitmiş. Az gitmiş, uz gitmiş dere tepe düz gitmiş ve karşısına kocaman bir akarsu çıkmış.
Ormanda akarsuyun ne işi var diye düşünürken akarsudan çok güzel bir koku geldiğini görmüş. Kokunun peşine gitmiş ve akarsuyun hemen yanında bir ağaç varmış. Ağaçtan bir ses yükselmiş. Gelen seste, sen de şeker yemek ister misin demiş. Ali çok heyecanlanmış ve hemen evet diye yanıt vermiş. Ali ağaca nasıl çilekli şeker verdiğini sormak istemiş. Ağaç, yıllarca birçok çocuğa çilekli şeker verdiğini ve bundan çok mutlu olduğunu söylemiş. Ali, daha önceden hiç şeker veren bir ağaç görmediğini ifade etmiş. Bunu duyan çilekli ağaç çok duygusallaşmış. Ali, bir anda endişe etmeye başlamış. Ne oldu ağaç kardeş seni üzdüm galiba demiş. Bunu duyan ağaç, hayır üzmedin, fakat sen bana anılarımı hatırlattın demiş.
Ali, meraklı bir şekilde nasıl bir anısının olduğunu sormuş. Çilekli ağaç, yıllar önce ormanlardan gelen adamların kendisini kesmeye çalıştığını söylemiş. Ali, bu durum karşısında çok şaşırmış. Neden seni kesmeye çalışıyorlar, anlamış değilim demiş. Çilekli ağaç ağlamış ve kendisinin şekerleri nedeniyle birçok çocuğun dışının çürüdüğünü söylemiş. Bunu duyan Ali, çok üzülmüş. Ama bu senin suçun değil demiş. Çilekli ağaç, bundan sonra bana söz verin demiş. Ali, neyin sözü ağaç kardeş diye yanıt vermiş. Çilekli ağaç, artık benim şekerlerimi yiyen bütün çocuklar dişlerini fırçalamalıdır, demiş. Ali, bunu kendisine bir görev bilmiş. Ağacın hemen yanına dişlerinizi fırçalayın çocuklar, diye bir yazı yazmış. O günden sonra bütün çocuklar hem çilekli şeker yemişler hem de dişlerini fırçalamışlar.
