Ekli dosyayı görüntüle 10738
Uzak ülkelerin birindeki bir köyde çilekleri çok seven küçük bir kız çocuğu varmış, bu kızın ismi de Ayşe’ imiş. Ayşe’nin yaşadığı minik köyde hiç çilek yetişmezmiş. Bu köye her yıl çilek mevsimi geldiğinde çilekleri getiren bir kamyoncu amca varmış. Annesi ona her seferinde o çileklerden alırmış. Ama Ayşe bu çilekleri o kadar çok severmiş ki keşke biraz daha olsa da daha çok yesem diye içinden geçirirmiş. Fakat bu çilekler yılda sadece bir defa yetiştiği için yılda bir kez köylerine gelirmiş.
Ayşe çilekleri o kadar çok severmiş ki, bir gün şöyle bir karar vermiş. Bir dahaki çilek kamyonu geldiğinde kendisi içine girip bir suru yiyecekmiş. Günler günleri kovalamış ve o beklediği gün gelmiş. Sabah olunca erkenden uyanmış ve gelen kamyon arabasının yolunu gözlemeye başlamış.
Öğlene doğru beklediği çilek kamyon gelmiş, Ayşe o kamyonun bir ucundan kasaya girmiş ve yemeye başlamış. Ayşe’nin annesi de kamyondan çilek almak için evden çıkmış, bütün köy çileklerini alırken Ayşe’de yemeye devam ediyormuş. Kamyoncu amca satışlarını yaptıktan sonra o köyden uzaklaşmaya başlamış ve başka köye doğru yola çıkmış.
Ayşe’nin bir süre sonra karnı ağrımaya başlamış ve kamyondan çıkmaya karar vermiş. Ayşe şaşkınlık içerisinde çevresine bakınmaya başlamış. Birde ne görsün. Ayşe köyünde bile değilmiş. Yol da hareket eden bir kamyonun içerisinde olan Ayşe hem korkudan hem de karnı ağrıdığı için ağlamaya başlamış. Fakat kamyoncu amca onun sesini yolda olduğu için duyamıyormuş.
Ayşe kimsenin ona yardım etmediğini görünce daha da korkmuş. Kamyoncu amca biraz daha ilerledikten sonra başka bir köyde çileklerin satmak için durmuş. O sırada gelen ağlama sesini duyan kamyoncu amca bu kızın nereden geldiğini anlayamamış.
Çileklerden almaya gelen insanlarda ne olduğunu sormuş ve bu durumu gören köy halkından bir teyze hemen Ayşe’yi tanıyı vermiş. Ayşe’yi yanına çağırmış ve ona sarılmış. Bu teyze Ayşe’nin halası imiş, Ayşe’de halasını tanımış ve hemen oda ona sımsıkı sarılmış ve ağlamış.
Ayşe’nin durumu anlatması ile durum anlaşılmış. Kamyoncu amca ise Ayşe’yi ve halasını alarak Ayşe’nin köyüne doğru yola çıkmışlar. O sırada Ayşe’ nin annesi ise Ayşe’ nin kaybolduğunu düşünerek her yerde Ayşe’yi arıyormuş. Ama kimse Ayşe’nin nerde olduğunu bilmiyormuş.
Ayşe ve halası beraber köylerine doğru ilerlerken yaptığının yanlış olduğunu Ayşe’ye anlatmışlar. Ayşe’de pişman olduğunu bir daha asla böyle bir şey yapmayacağını söylemiş. Hava kararmaya başlamış ve Ayşe’nin ailesi çok korkuyormuş.
O sırada Ayşe ve halası köye varmışlar. Ayşe annesine ve babasına uzun uzun sarılmış. Çilek getiren kamyoncu amcaya teşekkür edip uğurlamışlar ve Ayşe halası ile birlikte evlerine girmişler. Ayşe bir daha anne ve babasından habersiz hiçbir yere gitmemiş. Annesinin sözünden de çıkmamış. Her sene çilek getiren amca Ayşe’ye hep biraz daha fazla çilek yemesine izin vermiş.
Uzak ülkelerin birindeki bir köyde çilekleri çok seven küçük bir kız çocuğu varmış, bu kızın ismi de Ayşe’ imiş. Ayşe’nin yaşadığı minik köyde hiç çilek yetişmezmiş. Bu köye her yıl çilek mevsimi geldiğinde çilekleri getiren bir kamyoncu amca varmış. Annesi ona her seferinde o çileklerden alırmış. Ama Ayşe bu çilekleri o kadar çok severmiş ki keşke biraz daha olsa da daha çok yesem diye içinden geçirirmiş. Fakat bu çilekler yılda sadece bir defa yetiştiği için yılda bir kez köylerine gelirmiş.
Ayşe çilekleri o kadar çok severmiş ki, bir gün şöyle bir karar vermiş. Bir dahaki çilek kamyonu geldiğinde kendisi içine girip bir suru yiyecekmiş. Günler günleri kovalamış ve o beklediği gün gelmiş. Sabah olunca erkenden uyanmış ve gelen kamyon arabasının yolunu gözlemeye başlamış.
Öğlene doğru beklediği çilek kamyon gelmiş, Ayşe o kamyonun bir ucundan kasaya girmiş ve yemeye başlamış. Ayşe’nin annesi de kamyondan çilek almak için evden çıkmış, bütün köy çileklerini alırken Ayşe’de yemeye devam ediyormuş. Kamyoncu amca satışlarını yaptıktan sonra o köyden uzaklaşmaya başlamış ve başka köye doğru yola çıkmış.
Ayşe’nin bir süre sonra karnı ağrımaya başlamış ve kamyondan çıkmaya karar vermiş. Ayşe şaşkınlık içerisinde çevresine bakınmaya başlamış. Birde ne görsün. Ayşe köyünde bile değilmiş. Yol da hareket eden bir kamyonun içerisinde olan Ayşe hem korkudan hem de karnı ağrıdığı için ağlamaya başlamış. Fakat kamyoncu amca onun sesini yolda olduğu için duyamıyormuş.
Ayşe kimsenin ona yardım etmediğini görünce daha da korkmuş. Kamyoncu amca biraz daha ilerledikten sonra başka bir köyde çileklerin satmak için durmuş. O sırada gelen ağlama sesini duyan kamyoncu amca bu kızın nereden geldiğini anlayamamış.
Çileklerden almaya gelen insanlarda ne olduğunu sormuş ve bu durumu gören köy halkından bir teyze hemen Ayşe’yi tanıyı vermiş. Ayşe’yi yanına çağırmış ve ona sarılmış. Bu teyze Ayşe’nin halası imiş, Ayşe’de halasını tanımış ve hemen oda ona sımsıkı sarılmış ve ağlamış.
Ayşe’nin durumu anlatması ile durum anlaşılmış. Kamyoncu amca ise Ayşe’yi ve halasını alarak Ayşe’nin köyüne doğru yola çıkmışlar. O sırada Ayşe’ nin annesi ise Ayşe’ nin kaybolduğunu düşünerek her yerde Ayşe’yi arıyormuş. Ama kimse Ayşe’nin nerde olduğunu bilmiyormuş.
Ayşe ve halası beraber köylerine doğru ilerlerken yaptığının yanlış olduğunu Ayşe’ye anlatmışlar. Ayşe’de pişman olduğunu bir daha asla böyle bir şey yapmayacağını söylemiş. Hava kararmaya başlamış ve Ayşe’nin ailesi çok korkuyormuş.
O sırada Ayşe ve halası köye varmışlar. Ayşe annesine ve babasına uzun uzun sarılmış. Çilek getiren kamyoncu amcaya teşekkür edip uğurlamışlar ve Ayşe halası ile birlikte evlerine girmişler. Ayşe bir daha anne ve babasından habersiz hiçbir yere gitmemiş. Annesinin sözünden de çıkmamış. Her sene çilek getiren amca Ayşe’ye hep biraz daha fazla çilek yemesine izin vermiş.
