Birayı kim buldu?

Bira arpa ve şerbetçiotunun mayalandırırılması suretiyle yapılan alkollü veya alkolsüz bir içki türüdür. Bira, çok eski zamanlardan beri insanlar tarafından bilinmekte ve keyif verici olarak kullanılmaktadır. İlk bira yapma tekniği Mısır’da geliştirilmiş, oradan Yunanistan ve Avrupa’ya yayılmıştır. Biranın içine 19. yüzyılda Avrupalılar tarafından şerbetçiotu ilk defa karıştırılmıştır.Bira yapmak için, arpalar ıslanıp bir hafta bırakılınca filizlenir. Bu sırada “amilaz” denilen maya da ürer. Filizlerin uzunluğu arpa boyuna yaklaşınca arpalardan koparılıp ayrılır. Arpalar kurutulup un yapılır. Yapılan bu una “malt” denir. Malt, sarı toz veya şerbet halinde “skorbut” denilen kanama ve zafiyyet hastalığında ve çocuk mamalarında kuvvet verici ve hazm için kullanılır. İçinde alkol yoktur. Malt, sıcak su ile karıştırılıp bırakılınca, içindeki amilaz, nişastayı mayalayarak parçalar. Maltoz denilen şekere çevirir. Bu şekerli sıvıya şerbetçiotu çiçekleri konulup kaynatılır. Bu ot, biraya koku verir ve berrak yapar. Soğutulup içine bira mayası konur. Bu maya maltoz şekerini mayalayarak parçalar; alkole çevirir. Bira hasıl olur. Çeşitli biralarda yüzde iki buçuk ile beş arasında alkol bulunur. Fazla içilince sarhoş yapar. Bira mayası, sarı toz veya yoğurt gibi lapadır ve canlıdır. Çıkardığı sıvıda “zimaz” veya “alkolaz” denilen bir madde ile “invertin” denilen madde vardır. İkisi de mayalama yapar. Bira mayası, bira fabrikasında kalan posadaki mayanın üretilmesi ile elde edilmekte, cilt, hazm ve göğüs hastalıklarında da kullanılmaktadır. Ekmek hamurunda da vardır.

Standart tek bir şişe biranın içinde asgari 20 gr alkol vardır. Bazı bira türlerinde bu miktarın 60-70 grama kadar yükseldiği de görülür. İki şişe biranın bir kimseyi rahat sarhoş edebileceği uzmanlar tarafından belirtilmektedir.