Her gün sokaklarda gezer, kaldırımdan kaldırımlara zıplayan kedileri kovalayan yaramaz mı yaramaz bir köpek varmış. Çalışan hayvanlara hep laf söylermiş, karıncaya:’’ Bak sen karınca, sen hep çalışıyorsun da hiç yazının tadını çıkarmıyorsun.” deyip dalga geçermiş. Kedilerle de yine aynı şekilde çevredeki kediler çalışır çabalar yuvalarına yemek getirirmiş. Ama bizim haylaz köpek sokaktan sokağa gezer, kaldırımlardan kaldırımlara yatar, yazın tadını çıkarır, bahçelerde zıplar havuzlarda oynarmış.
Bir gün bir arkadaşı: “Arkadaşım neden sürekli haylazlık yapıyorsun? Önümüz kış, hiçbir hazırlık yapmadın. Bak biz bütün varlıklar, insanlar dahi kışın hazırlığını yapıyorlar. Kış ayları zor geçer, sert geçer yağışlıdır, karlıdır, üşürsün. Sonra kimse sana kapısını açmaz. Yaz diye eğleniyorsun, yemeğini yiyip bulduğun her yerde yatıyorsun. Ama kışın başını koyacak yuva bulamazsan kimse sana kapısını açmaz.’’ demiş.
‘’Eski dostum! Sen üzme kendini kış ola hayrola, daha çok var.’’ diyerek karşı kaldırma zıplar ve karşı kaldırımdaki çalışan kediye karışır.
‘’Kedi kardeş dünyayı sen mi bitireceksin, biraz da gez toz. Bak bana nerede sabah orada akşam yapıyorum. Keyfime keyif katıyorum.’’
Kedi haylaz köpeğe gülümseyerek; ’Kış mevsimine çok az kaldı. Yakın zamanda senin keyfinde göreceğiz der.
Kış gelir çatar, bizim haylaz köpek gittikçe pişman olduğunu farkına varır ama iş işten geçmiştir. Çünkü dışarıda toplanacak ne bir yiyecek kalmıştır ne de bir yakacak her şey. Bir yana da kafasını koyacak bir yuva bile bulamaz.’’ Kış geldi çattı ne de olsa yaz mevsimi dedim parklarda uyudum dışarıda gördüğüm bir şeyleri yedim, peşinde de olsa şimdi gelmez dedim kış geldi çattı başımı nereye koyacağım kim beni 3-4 ay idare edebilir ki?” diye diye kaldırım kenarlarında titreye titreye yürüyordu.
Ve birden karşısına eski dostu çıktı.’’ Biz hepimiz sana söylemiştik, başını koyacak bir yuvaya yakacak odun, yiyecek yemek yap ama sen hep haylazlık peşinde ve eğlence peşindeydin. Kusura bakma seninle yemeğimi sadece bir gün paylaşabilirim. Diğer günler için sadece kendime göre yemek ayırdım, yakacak ayarladım.’’ diyerek bir geceliğine haylaz köpeği evine davet eder.
Ama koskoca kış boyunca haylaz köpek kaldırımlarda tir tir titreyerek koskoca kışı bitirdi. Ama kendine şöyle bir söz verdi. “Ben büyüdüm artık. İlk işim odun toplayıp, kendime bir ev yapmak. Ardından yiyecek toplamak. Odun toplayıp kendime güzel bir ev yapacağım. Ve eski dostlarıma da dersini vereceğim’’ deyip durdu.
Ama maalesef yaz mevsimi geldi. Bizim haylaz köpek yaşananların hiçbirinden ders almamış gibi, tekrar eski günlerdeki gibi haylaz haylaz, boş boş gezmeye devam etti. Yine eğlenceler peşindeydi. Arkadaşları onun bu durumlarına çok üzülüyorlardı.’’ Demek ki yedisinde neyse 70’inde de odur. Bizim haylaz köpek hiçbir zaman uslanmayacak. Yaşadıklarından hiçbir ders almayacak ve her kış geldiği zaman cefasını çekecek .’’diyerek haylaz köpeğe acır bir şekilde bakıyorlardı.
